maandag, februari 15, 2010

Curaçao; Hill of Prayer en Captain Goodlife

Ook op Curaçao is meer tussen hemel en aarde dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Annemie Struyf zou er met gemak een uitzending mee kunnen vullen. Je moet alleen wel goed zoeken, want religieuze zaken zijn zaken waar men liever niet te veel over praat, maar er zijn uitzonderingen.

"Toevallig" hoorden we een verhaal van een (Nederlandse) vrouw die sprak alsof ze de verlichting al had bereikt en straalde alsof dit ook daadwerkelijk het geval was. Zij was een frequent bezoeker van de Hill of Prayer. Haar verhaal ging echter voornamelijk over haar bekering tot Curaçao, een verhaal wat zij zo'n 20 keer per dag in verlichte geuren en kleuren vertelde, tegen iedereen die het bewust of onbewust al dan niet wilde horen. Het grote geluk is voor haar en haar gezin begonnen toen ze tijdens een vakantie op Curaçao een bezoekje brachten aan de duikschool annex watertaxiverhuur van Henry (Juni) Obersi, alias Captain Goodlife. Bij het uitspreken van de naam Captain Goodlife werd de gelukzalige glimlach op haar gezicht nog eens zo breed. De man had er namelijk voor gezorgd dat zij en haar gezin nu ook een Goodlife hadden. Na 1 week (!) met de goede man te zijn opgetrokken besloot het gezin direct te emigreren. Ze gingen naar Nederland pakten wat dozen en de hond bij elkaar en gingen met 2 kinderen terug naar Curaçao. Alwaar Captain Goodlife een soort veredelde kartonnen doos had geregeld met een soort oerwoud voor de deur. Toch leefden ze (vooralsnog) nog lang en gelukkig.

Dit vroeg toch om een nader onderzoekje. Captain Goodlife konden we nog niet vinden, dus gingen we maar naar de Hill of Prayer. Dat was wat gemakkelijker daar er bij het winkelcentrum aan de Jan Noorduynweg al vanaf de weg gigantische borden te zien zijn met "Seru di Orashon" erop. Achter het winkelcentrum is een gigantische parkeerplaats met een gigantische trap, die leidt naar een gigantisch kruis. Er waren een aantal podia met ervoor plaats voor honderden mensen, verder was er nog een tuin met een soort kruisweg. Voor regenachtige dagen was er nog een binnenzaal. We moesten het echter met het transcendente doen, want een zichtbare levende ziel was er niet te bekennen. Of het onzichtbare aanwezig was valt ook te betwijfelen, wij hebben er in ieder geval niets van gemerkt.

Labels: Curaçao, Captain Goodlife, Seru di Orashon, Hill of Prayer, religie

Geen opmerkingen: