Telendos: geloof, bijgeloof, of waarheid ?

Geloof en bijgeloof liggen dicht bij elkaar op Telendos. Voor de inwoners is er zelfs geen enkel verschil tussen de twee. Alles is gewoon waar, daar zijn geen bewijzen voor nodig. Iedereen heeft dan ook wel enkele "waargebeurde" spannende verhalen te vertellen.

Zo komt de hele familie na een begrafenis nog enkele keren op bezoek bij de overlevende; na 1 maand, 3 maanden, 9 maanden en na 1 jaar. Iedereen brengt dan speciale cakejes mee. Bij het bakken moet je uitspreken dat alleen familie welkom is, want als je uitspreekt dat iedereen welkom is dan komen er geesten van alle overledenen. Het verhaal gaat dat een baldadig kind snel zei dat iedereen welkom was, de gevolgen laten zich vanzelfsprekend raden: de hele dag had men last van honderden geesten en zombies die in een niet aflatende stroom het huis van de overlevende bezochten. Er moesten 3 papassen aan te pas komen om dit euvel weer op te lossen.

Het gedeelte van het eiland achter het kerkhof wordt dead city genoemd. Natuurlijk niet voor niets! Over dit gedeelte van het eiland zijn tientallen getuigenissen van mensen die er hebben gewandeld en/of gekampeerd en 's nachts moesten vluchten, uit angst, omdat ze omsingeld werden door vele kinderstemmen. Onlangs gingen de twins, om stoer te doen, daar toch weer kamperen. Nadat hun tent omringd werd door voetstappen gingen ze voorzichtig buiten de tent kijken, niemand te zien natuurlijk, maar direct zwol het kinderkoor weer aan. De twins renden daarop gillend naar huis.

Het meest recente verhaal gaat over Yiannis, toch een van de stoerste jongens van het eiland. Hij werd, in mei dit jaar, midden in de nacht gebeld door een vriend, waarmee hij de volgende ochtend naar het Constantinus klooster zou lopen. De vriend drong aan dat het beter was nu al te vertrekken en zei dat hij direct moest komen, zelf was hij al onderaan het pad naar het klooster en daar zou hij op Yiannis wachten. Yiannis vond het vreemd van zijn vriend, maar besloot toch gevolg te geven aan het telefoontje. Het was inmiddels doodstil en pikkedonker. Vlakbij het hotel is een erg donker pad (in juni is hier eindelijk verlichting gekomen) langs een afgelegen strandje. 's Nachts zie je daar nooit iemand. Echter nu zag Yiannis een man bij het water zitten, hij had zijn handen tot een kommetje gevouwen en dronk daarmee water uit de zee. Yiannis riep de man, waarop deze zich oprichtte en zo'n 2 meter lang bleek te zijn, hij was helemaal in het zwart en had geen gezicht. Direct daarop sprong de man het pad op richting Yiannis, die met het hart in zijn keel het hazenpad koos. Rennend, buiten adem en trillend over zijn hele lichaam spoedde hij zich naar huis. Yiannis was er van overtuigd dat het de duivel was en al is hij anders niet bijzonder gelovig, hij is 2 dagen op bed blijven liggen geheel omringd door iconen. Zijn ouders waren behoorlijk bang door het verhaal en besloten papas uit te nodigen voor een gesprek. En ja hoor papas wist het zeker; het was de duivel geweest. Het advies luidde: vaker de kerk bezoeken en meer iconen kussen. En zijn vriend? die had inderdaad die nacht helemaal niet gebeld, hij lag gewoon thuis te slapen.

En ja zo zijn er nog tientallen verhalen, er is van de weduwen bijvoorbeeld niemand die hun overleden echtgenoot niet eens op bezoek heeft gehad 's nachts, terwijl andere overledenen constant dingen zoek maken en ze dan op vreemde plaatsen weer boven water toveren. Allemaal niet te bewijzen verhalen, maar het tegendeel hebben we ook nog niet kunnen bewijzen....