zaterdag, mei 30, 2009

Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen

Vanwege een grote opruimingsoperatie op ons terras, waarvoor er zo zelfs hulptroepen komen aanrukken, besloot ik alvast wat schoonmaakwerkzaamheden te verrichten, beginnend met de ruiten langs het water. Terwijl ik druk bezig was, werd ik opgeschrikt door een wild opvliegende vrouwtjeseend. Toen ik in de bamboe keek waar zij vandaan kwam, zag ik een hele serie eieren liggen. Ik besloot dus aan die kant maar niet meer te komen en een paar meter verder mijn werkzaamheden voort te zetten, maar ook daar overkwam mij hetzelfde; ook in die pot bleken eieren te liggen. Het lijkt hier wel Pasen!

Samenzweringstheorie is religie

Een goede samenzweringstheorie werkt als een religie, ontdekte een Britse psychiater. Je komt samen, leest uit heilige geschriften en dan voel je je beter.

Ben je overtuigd dat de wereld in het geniep wordt geregeerd door de Bilderberg Conferentie? Houden buitenaards salamandermensen ons vanuit vliegende schotels in de gaten? Heeft Bush volgens jou het WTC zelf opgeblazen? Gefeliciteerd, je bent lid van een wereldwijde religie.
Tot die conclusie komt de Britse psychiater Viren Swami na uitgebreide interviews met honderden Britten. Swami ondervroeg ze over 9/11 en legde zijn proefpersonen verschillende stellingen voor over de aanslagen. Het bleek dat mensen die geloofden in een samenzwering door de Amerikaanse regering, weinig waarde hechten aan zaken als bewijs.

In plaats daarvan baseren ze hun overtuigingen op een algeheel gevoel 'dat er iets mis moet zijn'. Mensen die geloven in een complot rond 9/11 zijn daardoor ook gevoelig voor andere samenzweringstheoriën. 'Wat in deze kringen geldt als bewijs, is vaak niet specifiek voor een gebeurtenis, maar meer een algemeen gevoel dat op allerlei samenzweringen toepasbaar is', schrijft Swami in een artikel over zijn onderzoek.
Daarmee lijkt het geloven in samenzweringstheoriën nog het meeste op een religie, concludeert hij: je komt samen op conferenties, viert je geloof, leest uit heilige boeken (websites) en dan voel je je beter. Dingen die in de rest van het leven belangrijk zijn, als concrete aanwijzingen, doen er niet zo toe.

Swami is niet de eerste die onderzoek doet naar mensen die geloven in samenzweringstheoriën. Uit Amerikaans psychisch onderzoek kwam een paar jaar geleden dat gelovigen vaak nieuwsgierig, cynisch, achterdochtig en fantasierijk zijn.
Ook kun je ze makkelijk voor een karretje spannen. Tijdens een ander Brits onderzoek naar samenzweringstheoriën uit 2003 kwam naar voren dat mensen die gevoelig zijn voor zulke verhalen, ook makkelijk geloofden in samenzweringen die door de onderzoekers zelf ter plekke waren bedacht.

Geert Wilders moet dus wel een heel gelovig man zijn.

vrijdag, mei 29, 2009

Win met je password bij Orange

Orange in Frankrijk scoort geen punten daar en werd afgelopen week zelfs veroordeeld wegens racisme.

Een Marokkaanse garagehouder uit Bordeaux had problemen met zijn internetverbinding. Een hulpvaardige helpdeskmedewerker was hem snel van dienst en maakte voor de man een nieuw password aan: "sale arabe" (vuile Arabier). Een gemakkelijk te onthouden password zou je denken, maar toch was de garagehouder niet blij en toen de verbinding weer werkte, deed hij direct elektronisch aangifte van racisme.

De zaak kwam voor de de rechter, die de garagehouder in het gelijk stelde. Orange kreeg een boete van 500 euro en moet de klant de Jackpot betalen van 8.000 euro.
Kijk en daarvoor zou ik nou best wel een uitgescholden willen worden voor vuile Arabier.

donderdag, mei 28, 2009

Karst Tates versus Jezus Christus

Pieter van Vollenhoven heeft op 21 mei, Hemelvaartsdag, de ouders van Karst Tates thuis in Zevenaar bezocht. Het ging om een particulier bezoek, geheel op eigen initiatief. Van Vollenhoven betuigde namens de koninklijke familie zijn medeleven.

Waarom was dit op Hemelvaartsdag? Ik had persoonlijk toch een wat neutralere dag voor zo'n bezoek uitgezocht. Het lijkt nu net alsof Karst met Jezus wordt vergeleken, alhoewel ik mij niet kan voorstellen dat Karst, naar de hemel is gevaren, voorzover deze al bestaat. Jezus was wat dat betreft ook wat individualistischer, die ging gewoon alleen. 

Zeehond, net sushi

Er zijn weinig dieren veilig voor mij, ik ben wat dat betreft net een Chinees en eet alles. Zeehond gaat mij echter net wat te ver.

De Canadese gouverneur-generaal Michaëlle Jean is nu juist gek op zeehond. Zij heeft zelfs in het openbaar een rauw zeehondenhart opgepeuzeld. Ze wilde daarmee haar steun betuigen aan de zeehondenjagers, die volgens haar veel respect (?) hebben voor de diertjes. De vrouw hielp het dier ook villen voor het oog van de tv-camera's, en verklaarde dat het hart smaakte als rauwe vis. "Net als sushi," zei ze. "En het is rijk aan proteïnen."

Tja, zo lusten we er nog wel een paar, we zullen het er maar op houden dat het hier om een andere cultuur gaat....

woensdag, mei 27, 2009

(un)Happy consumer: Jokers plakken bij Albert Heijn achterhaald?

Door Michael Koukos

Van 18 mei t/m 1 juni 2009 is het weer Jokers plakken bij Albert Heijn. Een joker geeft 10% korting op een product naar keuze, ook als het al in de aanbieding is.
Op zich een leuke actie zou je denken maar helaas niet voor iedereen.
Reden is de merkwaardige mannier van het verdelen van deze zo felbegeerde jokerstickers.
Albert Heijn maakt namelijk nog steeds gebruik van verdeling met huis-aan-huisbladen.

Nu zijn er een heleboel mensen zoals wij die deze massa`s papier stelselmatig mijden door middel van een Nee/nee sticker. Je wordt er ook behoorlijk gestoord van; al die troep in de bus die je dan weer naar de kliko moet slepen. Bovendien lijkt het medium mij behoorlijk achterhaald als je naar de milieutechnische aspecten kijkt.Niet alleen is het een enorme papierverspilling, veel van de troep zit ook nog eens verpakt in een plastic folie. Als ik spreek met ondernemers die in de gedrukte media adverteren dan blijkt de respons ook al niet geweldig te zijn zonder een bijbehorende internet- of TV campagne.

Je vraagt je dan ook af waarom de blauwe grootgrutter nog steeds gebruik maakt van deze weinig elegante verspreidingsmethode. Uiteindelijk hebben zij door middel van de Bonuskaart alle gegevens met betrekking tot het koopgedrag van hun klanten. Het zou dus perfect mogelijk moeten zijn om alle klanten of een selectie hiervan te belonen met gerichte voordelen die perfect aansluiten bij de persoonlijke levensstijl.
Er zijn dus twee mogelijkheden; men kan de volgende hamsterweken afwachten, waar iedereen van kan meeprofiteren of men gaat gewoon weer naar de Jumbo die vaste lage prijzen hanteert.
Deze laatste lijkt trouwens vandaag een nieuwe prijzenoorlog op gang te brengen met de verlaging van een groot aantal prijzen.

Let`s wait and see!!

Christiania exit, Ruigoord onbewoond; einde hippietijdperk?

Christiania is (bijna) niet meer. De Vrij- (Hippie-) stad Christiania, meestal kortweg Christiania genoemd, is een zelfgeproclameerde semi-onafhankelijke enclave in Kopenhagen. Een rechtbank heeft het volledige gebruiksrecht over het terrein van de alternatieve woonwijk in Kopenhagen aan de Deense staat toegezegd. Daarmee nadert de regering van premier Lars Lokke Rasmussen haar aangekondigde doel; de internationaal beroemd geworden "hippie-republiek" in een normale woonwijk te veranderen.

In 1971 bestormden duizenden Denen het 34 hectare grote en verlaten terrein van de kazerne in de wijk Christianshavn, bezetten het en hebben het sindsdien succesvol verdedigd tegen alle pogingen om het te ontruimen. Tegen de nu besliste rechtsvordering op een onbeperkt soeverein recht van de regering maakten de "Christianitter" aanspraak op een niet opzegbaar exploitatierecht, omdat ze het terrein onder een gedoogbeleid van de autoriteiten sinds 1971 onderhouden en zelfstandig bestuurd hebben.

Er waren afspraken met de "vrijstaat" gemaakt over fundamentele praktische kwesties zoals elektricteitsrekeningen of het schoolbezoek van de kinderen. Zo kregen de bewoners daarbij ook een exploitatierecht voor een "sociaal experiment" . De regering wil de "vrijstaat" nu veranderen in een normale woonwijk waar de markt over de vraag zal beslissen wie er kan wonen. Tot nog toe was de plenaire vergadering van Christiania daarvoor bevoegd.

Woordvoerders van de bewoners kondigden aan zich te zullen verzetten tegen de jongste gerechtelijke beslissing. Een meerderheid van hen is voor compromissen met ministeries en overheden om Christiania als "sociaal experiment" verder te kunnen ontwikkelen. Tevens moet het belang van toerisme niet onderschat worden: Christiania vormt samen met de Kleine Zeemeermin en het pretpark Tivoli de populairste bestemmingen onder de toeristen in Kopenhagen.

De vrijstad is toegankelijk via verschillende toegangspoorten, en privé-auto's zijn op het terrein niet toegestaan. De bekendste 'straat' in Christiania is Pusher Street waar tot 2004 vrijelijk in softdrugs werd gehandeld. Harddrugs zijn er verboden.
Behalve Christiania-centrum met overwegend gekraakte bestaande bebouwing, kent de vrijstad ook een stukje bos van ongeveer een kilometer lengte, waarin enkele huisjes en boerderijtjes te vinden zijn, die veelal door de bewoners zelf zijn gebouwd uit gerecycleerd materiaal.
Christiania heeft een eigen school en enkele kruidenierswinkeltjes, een postkantoor voor lokale posterijen, een bibliotheek, een 'stedelijk museum' en een eigen huisvuildienst. In het centrum van Christiania zijn verschillende kroegjes en restaurantjes te vinden.
In veruit het grootste gedeelte van Christiania is het wegens de drugshandel verboden om foto's te nemen. Ook foto's van de bordjes waarop dit is aangegeven, mogen niet gemaakt worden. Er zijn foto's te koop bij de diverse kraampjes. Enkele keren per maand valt de politie Christiania binnen om softdrugshandel op te rollen.

Lijkt allemaal een beetje op ons eigen Ruigoord dus, daar mag helemaal niet meer gewoond worden, maar dat is nu wel een culturele vrijhaven, wat dat dan ook mag inhouden.

dinsdag, mei 26, 2009

Neurotheologie; 1 universum, 1 God/ energie

Wetenschappers doen pogingen te onderzoeken wat spirituele ervaringen met de hersenen en lichamen van gelovigen doen. Deze nieuwe tak van wetenschap heet neurotheologie.

Wetenschappers hebben al gezien dat de hersenen van mensen die veel bidden en mediteren veranderd zijn. (Zie ook Matthieu Ricard). Vanzelfsprekend vinden zij dit niet het werk van een God, het blijkt namelijk dat waar je ook op focust, God, voetbal, of wiskunde, het altijd realiteit wordt. De sterke gedachte wordt als het ware geschreven in de neurale verbindingen in de hersenen.

Priesters en andere gelovigen die aan de onderzoeken hebben mee gedaan zien het heel anders; zij denken dat de mens is uitgerust met een speciale "bekabeling" voor het bovennatuurlijke. Dat het de bedoeling is dat we in contact kunnen komen met een wereld buiten de vijf zintuigen.

Mensen die onderzocht zijn zeggen tijdens meditatie eenheid met het universum te voelen, en het lijkt dan alsof er geen tijd meer bestaat. Het huidige moment lijkt met de eeuwigheid gevuld te worden. Interessant daarbij is dat tot nu toe gebleken is dat er geen verschil in de ervaringen zit tussen verschillende religies, de gevoelens zijn bij iedereen hetzelfde.

Ook hoopgevend is dat je je hersenen dus zelf vorm kunt geven, zoiets als je spieren in de fitness.
Al na twee maanden regelmatig mediteren is er een aanzienlijke verandering te zien in zowel de hersenen als het immuunsysteem, er is dus nog hoop voor eenieder.

maandag, mei 25, 2009

Kapitein Henri Kollen; een heel leven in een kistje

Afgelopen weekend weer eens een gezellig weekend doorgebracht in Aartselaar bij Michael's ouders. Nadat we eerst een, zoals gewoonlijk, geweldig diner hadden in het Grieks Huis, kwamen de verloren verhalen op tafel.

Sommige mensen, zonder familie, worden 30 jaar na hun dood gemakkelijk vergeten. Dit had met Henri Kollen ook het geval geweest, ware het niet dat deze voormalig zeekapitein 30 jaar geleden zijn hele leven aan Michael's moeder heeft gegegeven. Dit hele leven bestaat uit niet meer dan een houten kistje met oude ansichtkaarten en oude postzegels.

Michael's moeder heeft Henri een aantal jaar verpleegd, toen hij 34 jaar geleden bij haar in het verpleeghuis Zonnetij, waar zij toen werkte, terecht kwam, hij had een halfzijdige verlamming vanwege een hersenbloeding. Henri was toen 74 jaar en was kapitein geweest op de grote vaart. Henri had kind noch kraai en woonde in Amsterdam op de Leliegracht 44 II. Het is dan ook verwonderlijk en onbekend hoe hij in Belgie terecht kwam met een hersenbloeding. Henri had niet meer meegebracht dan wat doosjes oude postzegels en het kistje (dat na de hele wereld te zijn over gereisd nu uiteindelijk in Almere is gestrand). Henri gaf Michael's moeder regelmatig wat postzegels, voor de toen nog zeer jonge Michael. Toen zijn einde naderde gaf hij het kistje en een oud logboek.

Helaas zijn uit het logboek alle bladzijden gescheurd (mochten wij niet weten waar dat schip geweest is?) en de naam van het schip is inmiddels onleesbaar, jammer want het komt uit 1947 en misschien had het nog aanknopingspunten gegeven voor een reconstructie van een deel van Henri's leven. Nu moeten we het met het kistje doen. Er zitten veel postzegels in uit onder andere Nederlands Indie (10 C!) en wat ansichtkaarten uit onder andere Zwitserland en Venezuela. De kaart uit Venezuela is van Hans Elskamp en vermeldt dat de mensen daar niet anders deden dan bierdrinken (tja toen was Chavez er nog niet en was het leven er nog goed). Verder zijn er weinig aanknopingspunten voor een reconstructie. Treurig, want het kistje maakt mij zo nieuwsgierig....dus als er nog mensen zijn die Henri Kollen hebben gekend dan hoor ik het graag. (Mochten er toch nog rechtmatige erfgenamen zijn, dan heb ik het kistje in ruil).

In ieder geval gaan wij zelf, in navolging van Henri, ook de zeeen bevaren, want Michael kreeg van zijn ouders een geweldig cadeau voor zijn 40e verjaardag; een Caribische cruise.
Alleen Nikos de kat had een wat minder weekend. Ook het leven van Nikos is onbekend en raadselachtig. Hij is een aantal jaren geleden komen aanlopen bij een loods op het werk van Michael's vader. Jarenlang was hij daar de huiskat en vooral met Michael's vader had de kat een speciale band. Na zijn pensionering heeft hij de kat mee naar huis genomen, alwaar hij tot voor kort een leven als een koning had. Helaas moest er 3 weken geleden een vetknobbel op zijn rug worden weggehaald en de dierenarts heeft zulk prutswerk verricht dat hij nu een opengesprongen vieze wond heeft ter grootte van zijn hele zijkant en Nikos zelf nog slechts een zielig hoopje ellende is.

In ieder geval is het opmerkelijk hoe levens, na zeer lange tijd, samen kunnen komen. Ieder leeft zijn verhaal in het universum, en soms komen die verhalen op andere plaatsen terecht dan je ooit had kunnen vermoeden.

zaterdag, mei 23, 2009

Alderliefste, Ramses Shaffy, Liesbeth List - Laat Me / Vivre

Ontroerend filmpje, recht uit het hart, wat is dat mooi! Ware liefde.
Opvallend dat Alderliefste zo goed bij deze grootheden past.

Filmrecensie Betty Blue (1986), 37'2 Le matin

Door Michael Koukos

Regie: Jean-Jacques Beineix
Genre: drama
Tijdsduur: 195 minuten (directors cut)
Jaar: 1986
Acteurs: Beatrice Dalle, Jean-Hugues Anglade, Gerard Darmon, Consuelo de Haviland, Clementine Celarie, Jacques Mathou

De eerste versie heb ik nooit gezien maar de directors cut blijkt maar liefst een uur langer te zijn dan het origineel. Daar deze versie al begint met een 5 minuten durende vrijscene, weet je al dat dit echt voer voor de doorgewinterde filmhuisliefhebber moet zijn. Zorg is een wat gelaten klusjesman die strandhuisjes beheert. Zijn hormonen slaan volledig op hol want hij is helemaal verblind door zijn liefde voor Betty die men het best kan omschrijven als een bloedmooi maar pathetisch en vervelend wicht. Bovendien krijgt Zorg weinig terug voor zijn liefde want Betty is eigenlijk alleen maar boos; op hem maar vooral ook op zichzelf en de rest van de wereld. Uiteraard zorgt Betty er binnen de kortste keren voor dat het gezapige leventje van Zorg helemaal op zijn kop komt te staan.

Nadat Betty uiteindelijk een strandhuisje in de fik steekt moeten zij naar Parijs vluchten alwaar zij intrekken bij een vriendin van Betty. Het stel probeert daar een nieuw leven op te bouwen wat niet echt van de grond wil komen. Als serveerster prikt Bety namelijk iets te graag een vork in de klanten. Zorg heeft ooit een boek geschreven wat Betty uiteindelijk afwerkt en aan diverse uitgevers probeert te slijten. Helaas zonder al te veel succes en ook hier hakt Betty letterlijk in op een onwillige uitgever. Uiteindelijk krijgen zij de kans om in een pianowinkel van de overleden moeder van een vriend te werken. Ook dit wordt geen succes en als de al labiele Betty er uiteindelijk achter komt dat een vermeende zwangerschap vals alarm blijkt te zijn, gaat het snel bergafwaarts met haar. (hoewel je als toeschouwer al blij bent dat zoiets zich voorlopig nog niet gaat voortplanten).

Het is een typisch Franse film geworden met ook zeer stereotype Franse personnages. Typisch Frans is dan ook dat temidden van alle mistroostigheid de personnages toch altijd troost kunnen vinden in de alcohol. Nu wordt deze mistroostigheid wel behoorlijk gecamoufleerd door een kleurrijke filter want het lijkt wel of de beelden na het filmen nog eens extra zijn ingekleurd. Hierdoor wordt ondanks alle tragiek een erg zonnige indruk nagelaten. Verder doet de film erg luchtig over wat het stel allemaal uitvreet; bedreiging, het toebrengen van letsel, vandalisme, ontvoering, een overval en uiteindelijk moord.

Erg herkenbaar aan Europese films uit de jaren `80 is dat er regelmatig genitalieën dienen te worden getoond. Ook hier is het niet anders, minstens elke kwartier wordt er wel weer een klokkenspel danwel een doos prominent in beeld gebracht. Gelukkig is dit hier niet zo storend als in menig Nederlandse film uit die tijd.

Al bij al slaagt het stel er niet in om enige sympathie op te wekken en zodoende wordt het grote aantal markante bijrollen zoals de gestoorde vuilnisman, de nymfomane kruideniersvrouw, de macho politieagent behoorlijk belangrijk om de film niet in een al te negatieve spiraal te doen belanden. Desalniettemin blijft het een zeer interessante film met een aangrijpend einde dat je nog lang bij zal blijven. Het is zeker een aanrader voor wie van alternatieve films houdt en over veel tijd en geduld beschikt.

vrijdag, mei 22, 2009

Lions Dive twintig jaar; succesvolle droomfabriek

Gisteravond werd het twintigjarige bestaan gevierd van het Lions Dive Hotel. (Curacao). Het feest was alleen voor genodigden, ook aanwezig waren de weduwe en andere familieleden van "Koki" van Eps die in 1989 aan de wieg stond van het hotel.

Koki kreeg bij de oprichting hulp van de Lions Club, doel was met het hotel de economie van Curacao te stimuleren. Dit doel is dubbel en dwars gehaald, want het hotel is tot op de dag van vandaag een enorm succes. Ondanks dat ik respect heb voor het economisch succes heb ik heel andere gevoelens bij het hotel, maar dit valt het management niet te verwijten, vol is vol en het is vanzelfsprekend niet aan hen om een een deurbeleid te voeren. Door een of andere vreemde samenloop van omstandigheden (slechte aardstralen?) trekt het hotel namelijk vooral een soort Hoek van Hollands Campingpubliek. Op zich is er niets mis met die mensen, maar dat wil niet zeggen dat het leuk is met hen op te trekken.

Zelf heb ik jaren geleden op een eigenaardige manier kennis gemaakt met Het Lions Dive, door een bijzondere vrouw, waardoor ik er nog goede herinneringen aan heb ook.
Zoals gewoonlijk logeerden wij in, het door mij zo geliefde, Landhuis Daniel. Op een avond verscheen daar een vrouw, zij kwam uit het Lions Dive maar wilde nog een paar dagen rust, en had om die reden een paar nachten in Landhuis Daniel geboekt. De vrouw was een zeer ontwikkelde en beschaafde journaliste. Ze was op het eiland om een reportage te maken over tweede huizen. De vrouw was verder een opvallende verschijning omdat zij een ziekte had waardoor zij geen haargroei had (de naam van de ziekte is mij ontschoten).

Het klikte direct met de vrouw, wij zijn dan ook nog dagen met elkaar opgetrokken en hebben samen vele avonturen beleefd. Het vreemde aan haar echter was wel dat zij al direct de eerste avond een eigenaardige wens uitsprak; zij wilde elke avond een (volgens haar zeer bijzondere) bananencocktail gaan drinken bij het Lions Dive. Dit konden wij niet begrijpen, ze zocht immers juist de rust op. Ze stond erop dat wij ook dat bijzondere moment zouden meemaken, daar zij een huurauto had besloten we maar eens mee te gaan. Die avond en de hele week daarop volgend, werden ook wij opvallende verschijningen, de vrouw kon namelijk niet met het alarm van de huurauto omgaan, en dus overal waar wij instapten claxoneerde de auto eerst nog een half uur.

En was het bijzonder in het Lions Dive? Nee! Het was er vreselijk, dronken campingpubliek, Nederlandse muziek, om ver uit de buurt te blijven dus. De vrouw echter dronk supergelukkig haar bananencocktail, en bleef zeggen hoe leuk dat moment was. Ik begreep en begrijp er nog steeds niets van. Ze wilde er (gelukkig) ook niet blijven, het ging puur om dat ene "gelukzalige" bananencocktail moment iedere avond.
En dat is misschien wel het geheim van het Lions Dive; ze voeren de dromen uit van vele mensen, mijn droom is daar helaas niet bij.

woensdag, mei 20, 2009

Gelukkig in 40.000 uur

Een tijd terug gaven ze een Tibetaanse monnik een badmuts op met allemaal draadjes, door dit hersenonderzoek zijn ze tot de conclusie gekomen dat Matthieu Ricard de gelukkigste man ter wereld is. En we willen natuurlijk graag weten hoe dat te bereiken. In ieder geval blijkt het niet te liggen aan het feit dat hij naamgenoot van Pernod is.

Het geheim schijnt hem te zitten in 40.000 meditatie-uren. De meditatie heeft ervoor gezorgd dat zijn hersenen meer positieve emoties kunnen produceren. Het geluk ligt dus niet zomaar voor het oprapen. Ik doe per week 1,5 uur aan yoga waarvan nog geen 30 minuten uit meditatie bestaat en al probeer ik dan aan nog zulke geweldige dingen te denken, zelfs die korte tijd is voor mij al uiterst moeilijk vol te houden. Waar geluk is dus voor mij niet weggelegd.

De geluksmonnik is Matthieu Ricard, voor hij de titel gelukkigste man ter wereld kreeg, werd hij in 1946 in Parijs geboren als zoon van de filosoof Jean-Francois Revel. Hij studeerde moleculaire biologie, waar hij helemaal niet gelukkig van werd, na zijn promotieonderzoek besloot hij in te treden in een Tibetaans boeddhistisch klooster. Hij ging in de leer bij Dilgo Khyentse Rinpoche. En zo begon dus het Grote Geluk. Tot op de dag van vandaag woont Ricard in een kamer op de bovenste verdieping van het Shechen-klooster in Bodnath (Kathmandu). In zijn niet-meditatieve uren is hij persoonlijk vertaler van de Dalai Lama en schrijft boeken. (o.a. De monnik en de filosoof").

Geluk hangt niet af van uiterlijke omstandigheden (als ik dat allemaal heb, dan...). Het gaat om hoe we de wereld erváren. Meditatie veroorzaakt een verandering in ons bewustzijn, waardoor ons basisgevoel blijvend gelukkiger wordt. Alleen daarmee kunnen we ook in de wereld echt iets veranderen.
Volgens Ricard is meditatie door langdurige training je bewustzijn transformeren om tot puur bewustzijn te komen. Hiervoor zijn methodes ontwikkeld op basis van 2500 jaar onderzoek en ervaring. Een beproefde basismethode is het overdenken van tegenstellingen. Je kunt niet tegelijkertijd denken dat iets hard is en dat het zacht is. Een andere methode rust op het principe dat destructieve emoties niet op zichzelf kunnen bestaan. Als je je woede niet meer blijft voeden door je ermee te identificeren, maar er rustig naar kijkt, lost-ie in het niets op. Het is een verstorende, niet-functionele emotie. Liefde en vriendelijkheid daarentegen komen voort uit de realiteit en geven je een realistische kijk op de wereld: je bent niet alleen, maar verbonden met de wereld.

Ik geloof dat ik nog veel, heel veel moet leren.

Wie haalt de hoofdprijs op?

Volgens NLP- en "Secret" richtlijnen krijg je alles wat je maar sterk genoeg wenst, volgens mij werkt deze wet echter omgekeerd als het om het winnen van prijzen gaat. Dat moet de reden zijn dat ik nooit iets win en dat degene die in België 1.166.702,50 euro (overigens vreemd die 50 eurocent) won met de Lotto op 31 december 2008, zijn of haar prijs nog steeds niet heeft geclaimd.

Vandaag is de laatste dag dat de prijs geclaimd kan worden. Het winnende formulier werd gevalideerd bij dagbladhandel 'Patje' aan de Moerkerkse Steenweg in Sint-Kruis Brugge. De winnaar had twintig weken om zich te melden. De lottocomputer weet dat het een speler is die altijd voor 7 euro speelt en altijd dezelfde cijfers - 11, 13, 14, 16, 25, 33 (reservegetal was 17) - aankruist.

Droom, droom, wat kun je met zo'n bedrag allemaal niet doen, een huisje op Telendos misschien?

dinsdag, mei 19, 2009

Wie één leven redt, redt de hele wereld

Het lijkt een utopie, maar het bestaat, er zijn Israeliers en Palestijnen die persoonlijk aan vrede werken. Het is een druppel op de gloeiende politieke plaat, maar zoals in de Talmud staat is het dit dubbel en dwars waard; wie één enkel leven redt, redt de hele wereld.

Aziz Abu Sarah, zet zich al geruime tijd in voor vrede tussen Israeliers en Palestijnen. Dit jaar ging hij een stapje verder door Holocaust Memorial Day te herdenken. Hij deed dit puur om zijn joodse vrienden beter te kunnen begrijpen. Aziz besloot te beginnen met het bekijken van Schindlers' List'. Hij wilde boven nationaliteiten staan om zelf erkenning te kunnen hebben voor het verlies van mensenlevens. Als Palestijn had hij als kind nauwelijks iets gehoord over de Holocaust. Jaren later vond hij dat hij alleen dan goed met zijn joodse vrienden zou kunnen communiceren als hij hun verhaal en geschiedenis zou kennen.

Na de film toog Aziz naar Yad Vashem in Jeruzalem. Vanzelfsprekend was hij daar de enige Palestijn. Hij was diep geshockeerd, hoe gedegenereerd moeten mensen worden om zulke gruwelijke misdaden te kunnen plegen? Hoe kan racisme mensen van al hun menselijkheid ontdoen?

Aziz was zichzelf vanaf die dag nog meer bewust van de muur (nee niet die muur!), die mensen van elkaar vervreemd. Zijn relaties met joden werd beter, omdat hij nu begreep waar zij vandaan zijn gekomen en wat hun angsten zijn.

Regeringen, staten en zelfs religieuze groeperingen geven miljarden uit aan wapens, maar als het op begrip, leven en samenwerking gaat zijn ze failliet. Wat kost het redden van een leven? Kunnen we een prijs plakken op het redden van de wereld?
Het belangrijkste is onze waarden en menselijkheid te beschermen, ongeacht de kosten.
Hoeveel levens kun jij redden?

Filmrecensie: Bride Flight

Door Michael Koukos

Regie: Ben Sombogaart
Genre: drama, romantiek
Tijdsduur: 130 minutenJaar: 2008
Cast: Karina Smulders, Anna Drijver, Elise Schaap, Waldemar Torenstra, Willeke van Ammelrooy, Petra Laseur, Pleuni Touw, Rutger Hauer Marc Klein Essink, Rawiri Paratene, Mischa Hulshof, Mattijn Hartemink, Walter Bart

1953, een tijd waarin vliegtuigen nog met wimpels werden onthaald en mannen nog in pak vlogen.Een groepje vrouwen wordt, (tijdens een luchtrace) naar Nieuw Zeeland overgevlogen om zich daar bij hun toekomstige echtgenoot te vervoegen in de hoop daar een beter leven te beginnen.Drie aanstaande bruiden worden op slag verliefd op avonturier en serieversierder Frank. De hoofdprijs gaat echter naar Ada die voor haar vertrek al zwanger blijkt te zijn van de zwaar gereformeerde Derk. De flamboyante Ester word dan weer zwanger van Frank en de derde bruid Marjorie...die loopt er gedurende de hele film wat dromerig te bij en adopteert de liefdesvrucht van Ester en Frank.Ook dit verhaal zou weer waargebeurd zijn, dit klopt in ieder geval wat betreft de luchtrace tussen London en Christchurch, de rest is wat moeilijk te verifieren.

Al meteen worden wij, nogal onhandig, heen en weer geslingerd tussen heden en verleden.Nadat de romances zijn uitgezet volgt een nogal oeverloos gezwets over het al dan niet kunnen krijgen van kinderen, religieuze normen en waarden etc.Dit is een stadium waarin het erg lastig is om de aandacht vast te houden. De verjaging van de godsdienstwaanzinnige Derk van Franks erf is dan weer een keerpunt (en meteen ook hoogtepunt) in de film.

Het camerawerk is prachtig, de acteerprestaties (vooral van de oudere generatie) zijn subliem...en toch blijft het helaas allemaal erg vlak.De geheimzinnige glimlachjes en betekenisvolle blikken op het einde mogen er wel wezen maar ja...dat is dan weer te dun om de rest van de film te dragen.

Het is zeker geen totale mislukking, soms straalt het geheel een moeilijk te omschrijven charme uit. Maar gezien de geweldig cast stelt de film toch enigszins teleur.

zondag, mei 17, 2009

Introductie Rasmusson Healing te Baarn

Door Michael Koukos

Gisteren organiseerde de Quantum-Touch Academy de introductie van Rasmusson Healing in Europa.Daar ik samen met vele anderen verbluffende resultaten boek met Quantum Touch waren de verwachtingen hoog gespannen.Dus reisde ik af naar het mij welbekende prachtige landgoed Drakenburg te Baarn waar ik al eerder een Quantum-touch workshop volgde.Het was een blij weerzien met een aantal bekende gezichten en een mooie gelegenheid om even bij te praten met andere Quantum-touch beoefenaars.

Het systeem dat Bob Rasmusson heeft ontwikkeld heet Regenesis en maakt gebruik van de zogenaamde blauwdruk energie. Het is dezelfde energie die er bijvoorbeeld voor zorgt dat de afgesneden poot van een salamander weer aangroeit.Het grootste deel van de presentatie kwam voor rekening van Jim Mann, deze regenesis practitioner en directe leerling van Bob Rasmusson zal regelmatig naar Nederland overvliegen om de Rasmusson Healing workshops te geven. Jim is een bescheiden man met een enorme uitstraling. Hij praatte zeer ontspannen en werd voor de vertaling bijgestaan door de begeesterde Dr.Lisinka Ulatowska dewelke met haar charmante Engelse accent een apart cachet aan het geheel gaf.Het levensverhaal van Bob Rasmusson werd uit de doeken gedaan, er werd een, allicht wat geromantiseerde doch grappige, omschrijving van zijn bijna-dood ervaring geschetst en er werd verteld wat wij van deze nieuwe reeks workshops konden verwachten.De basis zal blijkbaar zoals te verwachten was opnieuw uit Quantum-touch bestaan doch wordt er erg veel aandacht besteed aan toeganspunten om sneller tot de organen door te dringen, er wordt ook erg veel aandacht besteed aan de behandeling van chronische aandoeningen.In ieder geval is de opsomming van wat men allemaal zal leren indrukwekkend. Ik ben er dan ook van overtuigd dat dit na Quantum-touch een enorme stap voorwaarts kan betekenen in de verdere doorbraak van energiegenezing.Misschien komen wij zo eindelijk weer op het punt waar wij duizenden jaren geleden stonden en laten wij wel wezen, dat is veel verder dan waar men nu denkt te staan.Het is een kwestie van echte genezing versus de overwegend chemische symptoombestrijding die wij "medische wetenschap" noemen.

zaterdag, mei 16, 2009

Slumdogmillionaire-acteur uit slum gegooid

Al heeft de film Slumdog Millionaire meer dan $200 m opgeleverd, zijn er vreemd genoeg toch acteurs uit de film die nu dakloos zijn.

Terwijl een van de kindsterretjes uit de film nog op zijn bed lag te dromen, van een grootse Bollywood carriere, kwam de gemeente met een grote bulldozer en maakte de krotwoning waarin hij met zijn familie in Mumbai woonde, met de grond gelijk. Nog voor de kleine ster, Azharuddin Mohammed Ismail, last van sterallures kon krijgen joeg de politie hem met een bamboestok zijn huisje uit. Volgens de autoriteiten waren zijn familie en nog enkele buren in conflict met de gemeente over het stukje land waarop de krotten zich bevonden. Bestemming van het stukje land: een openbaar park.

En zo werden Azharuddin, zijn familie en zijn buren dakloos. Als je nog fanmail naar de jongen wilt sturen: hij woont nu onder een stuk plastic in een sloppenwijk in Bandra East te Mumbai. De moeder van de jongen is razend, omdat de filmmakers volgens haar (heilige) koeien met gouden hoorns hebben beloofd, vanzelfsprekend wist zij nog niet dat dat soort mensen hun beloften zelden nakomen.

Film director Danny Boyle ontkent alles. Volgens hem is er een fonds opgericht voor de opleiding van de kindsterren uit de film, en kunnen ze nu voor het eerst naar school. En daar hebben ze nu wat aan.

vrijdag, mei 15, 2009

Afslag 10 op de A6 verzonnen door blunderkundigen

Het is ongelooflijk hoe verkeersdeskundigen kunnen prutsen. Het beste voorbeeld hiervan is wel afslag 10 op de A6.

Vanaf nog net niet Almere, staat er voor afslag 10 een muur. Eer de TomTom aangeeft dat je die afslag moet hebben, rij je al naast die muur, en daar auto's nog niet kunnen vliegen, kun je dus de afslag niet meer nemen, want de muur staat, natuurlijk, tot voorbij de afslag.

Ook stom van mij (kan ik niets aan doen, ik heb een soort motorische verkeersstoornis), maar ik trap er iedere keer weer in. Maar vandaag heb ik de afslag voor het eerst op tijd kunnen nemen, en hoefde ik dus geen minimaal 10 kilometer om te rijden. Wat ik mij afvraag; wat is het nut van die muur?

En dan is het gek dat er een tekort aan vakkrachten is

Het is niet voor niets dat veel radeloze ouders in Nederland hun kinderen in België naar school laten gaan, een land waar op de scholen nog orde, tucht en discipline heerst. Soms slaan ze hier echter een beetje in door.

In een school in, het altijd zo gezellige, Hoegaarden heeft een leerkracht metselen aan een leerling van 13, een bij zijn les passende, straf gegeven; hij stak het hoofd van de leerling in een emmer cement. Helaas leer je daar niet mee luisteren volgens mij, die oren zitten nu levenslang dicht met cement.
Verder sleepte hij de jongen over de grond, toen de jongen tijdens de mishandeling begon te huilen trok de leerkracht er zich niets van aan, en ging nog een kwartier door met diverse andere martelingen. Gelukkig voor de onfortuinlijke leerling, heeft een klasgenoot alles gefilmd met zijn GSM.

Dit vinden ze dan weer teveel orde, tucht en discipline, het gerecht van Leuven heeft inmiddels een opsporingsonderzoek geopend, het Ministerie van Onderwijs is op de hoogte gebracht en de school zelf is gestart met een tuchtonderzoek. De leerkracht wordt vandaag op de school verwacht voor een gesprek. De leerling is voorgoed verloren voor het metselaarsgilde.

Boee; Idan Raichel

donderdag, mei 14, 2009

Steun Israël; word lid van de Facebook Israël groep

This "new version" of our group has been created as the result of the "hacking" of the original version by pro-Hezbollah "hackers". Our original group was the largest pro-Israel group on Facebook - and the internet itself - with nearly 200,000 members. The original version was located here (although, as the original version has been removed, this link will merely redirect you to your Facebook home page): http://www.facebook.com/group.php?gid=9864908381

Unfortunately, Facebook did not help us to remove the "hackers" from our old version, and we were forced to "abandon ship," per say. Therefore, if you were a member of the old version, please join this version. It is very important to us to make this one even bigger and better than the one before. We must show our strength, determination, and resilience, and let these "hackers" know that we will not back down! Thanks!

On facebook there are many anti-Israel/ anti-jewish groupes and even more people who share such views. However, there are few pro-Israel/pro-Judaism groups.

woensdag, mei 13, 2009

Amish; Gij zult geen bier drinken, en al zeker niet met paard en kar

Niets menselijks is de Amish vreemd, en dus ook daar zijn er zondaars en zonden. Enige verschil is dat iets (alles) voor deze protestantse sekte sneller als zonde wordt beschouwd dan voor de gemiddelde mens.

De politie van Leon in de staat New York heeft maandagavond een 17-jarige Amish tiener beboet omdat hij gezellig een biertje zat te drinken terwijl hij zijn paard en kar bestuurde. Als zeventienjarige overtrad de jongen de alcoholwetgeving. Zijn 22-jarige bijrijder had het bier gekocht. De bestuurder werd onderworpen aan een alcoholcontrole. En natuurlijk kwam de politie voor dit kleine vergrijp niet zomaar, de agenten kwamen ter plaatse na een oproep van een oudere, schijnheilige verklik-Amish. Toen hij de jongeren aansprak over hun alcoholgebruik en hun luide muziek, vernielden de twee een deel van zijn eigendom.

De Amish is een strenge protestantse geloofsgemeenschap wiens aanhangers een paard en kar prefereren boven een auto. Ze komen vooral voor in Pennsylvania, Ohio en Indiana. In Europa komen we deze Heidi's uit de bergen niet meer tegen. Deze ouderwetse, troosteloze ellende begon allemaal doordat de Zwitserse priester Jakob Amman wilde dat de Mennonitische Kerk meer zou veranderen. Hij vond dat de gemeenteverandering vooral de scheiding tussen de gemeente en de rest van de wereld moest laten zien, maar dit wilde de Mennonitische Kerk niet. En zo scheidde Jakob Amman van de kerk, en stichtte met ongeveer vierduizend volgelingen de Amish (Mennonitische) gemeente. Later, toen hij naar Amerika emigreerde, gingen er in het begin maar 500 vakantiegangers met hem mee. Pas later volgden er nog duizenden. Er zijn nu ongeveer 224.000 Amish.

De gemeente is streng in alles. Nieuwe voorwerpen en gebruiken worden nooit zomaar aangenomen, eerst wordt gekeken of dit wel juist is volgens de bijbel, en dat is zelden (volgens hun stenge interpretatie) het geval, zodat de moderniteit er over het algemeen voor de deur blijft staan. Alleen de meer liberale Amish heeft elektriciteit. Voor radio en televisie hebben ze dat in ieder geval niet nodig, want die hebben ze niet. Wel hebben ze een eigen krant; "Hiwwe wie Driwwe" en zelfs een eigen blog (knap zonder elektriciteit). Alcohol en drugs zijn verboden en alleen mannen mogen roken. (wat een discriminatie).

Meest opvallend voor de buitenwereld is hun kleding. De vrouwen dragen altijd een jurk die tot over hun knieën reikt en een wit (of zwart) hoedje. Het hoedje is gebaseerd op een Bijbeltekst in de eerste brief van Korintiërs, waarin staat dat de vrouw haar hoofd zal bedekken als zij tot God komt. Voor het gemak hebben de Amishvrouwen maar altijd een gebedshoedje op, kunnen ze bidden wanneer ze willen. De mannen dragen een (gekleurde) blouse, een eenvoudige broek, een jasje en een hoed. Ze dragen nooit kleding met een patroon erop en de kleuren van hun kleren zijn bijna altijd aardetinten zoals blauw, groen, paars en bruin maar nooit rood. Hun kledingstijl is gebaseerd op de stijl van de lage of middenklasse van centraal Europa van de 17e en 18e eeuw.

Meestal zijn het boeren, dat is namelijk een veilig en heilig beroep; dicht bij de natuur en dus dicht bij God. De Amish hechten zeer aan hun baptische geloof ( geen kinderdoop, ze vinden dat iemand pas weloverwogen en bewust tot de gemeenschap kan toetreden als hij of zij de jaren des onderscheids heeft bereikt rond het 20e levensjaar).
Verder willen zij met rust gelaten worden door de moderne wereld. (En dat is nu jammer, want het zijn leuke studieobjecten). Met hen op de foto gaan kun je ook wel vergeten, dit is gebaseerd op een Bijbeltekst in Exodus: "Gij zult u geen gesneden beeld, noch enige gelijkenis maken, van hetgeen boven in den hemel is, noch van hetgeen onder op de aarde is, noch van hetgeen in de wateren onder de aarde is".

Dat er nog jongeren zijn die van het bestaan van bier gehoord hebben mag zeker ondernemend genoemd worden, kinderen komen namelijk niet snel met verboden zaken in aanraking. Ze gaan naar speciale Amishscholen, waar zij les krijgen van een ongetrouwd meisje van de Amishgemeenschap. Ze krijgen geen seksuele voorlichtingen (daarom zijn er nu zoveel, want ook abortus is natuurlijk streng verboden) en vanzelfsprekend is de evolutietheorie uit den boze. Deze saaie school duurt niet lang, de kinderen gaan maar tot hun 14e naar school en worden daarna on the job (thuis) verder geschoold.

Als een gemeenschapslid iets doet dat niet door de beugel kan en na herhaalde vermaningen zich niet betert, dan wordt deze persoon voor een bepaalde periode genegeerd (shunned). Niemand mag meer spreken met of luisteren naar de overtreder. Hij of zij is 'lucht' geworden. Bij ernstige overtredingen kan dit levenslang zijn, dus is het dan maar beter te vertrekken en een leuker leven te gaan leiden.

Prijzenswaardig is wel dat zij geen oordeel vellen over de mensen die anders leven en denken.(Mits zij maar niet in hun gemeente wonen, dat dan weer wel).

dinsdag, mei 12, 2009

Zonden, zonden, zonden

Alllergisch voor schijnheiligheid, had ik altijd al het vermoeden dat hoe geloviger mensen zijn, hoe meer zonden zij begaan. Dit vermoeden is nu bevestigd door geografen van de Kansas State University.

Las Vegas staat altijd bekend als "Sin City" bij uitstek, maar niets blijkt minder waar. De Bijbel Belt blijkt, conform de onderzoeken, veel en veel (en nog meer superlatieven) zondiger te zijn.

Het gaat in het onderzoek om de 7 hoofdzonden (voor wie het niet weet, of het zich niet bewust is): 1. Superbia (hoogmoed - hovaardigheid - ijdelheid - trots) 2. Avaritia (hebzucht - gierigheid)
3. Luxuria (onkuisheid - lust - wellust)
4. Invidia (nijd - gramschap - jaloezie - afgunst)
5. Gula (onmatigheid - gulzigheid - vraatzucht)
6. Ira (woede - toorn - wraak)
7. Acedia (gemakzucht - traagheid - luiheid - vadsigheid)

Zie op de kaartjes vooral het diepe zuiden van de VS; donker en zondig, Sodom en Gomorrah dus. Wie zonder zonde is werpe de eerste steen, ik verwacht die steen in ieder geval niet vanaf de Veluwe op mijn hoofd te krijgen.

Foto's: met dank aan Remco Schade

Bejaardenterreur

Het is mijns inziens onzin om te beweren dat de jeugd in verval is geraakt. Mij valt de laatste tijd juist steeds meer de onbeschoftheid en het asociale gedrag van bejaarden op. Of het nu komt doordat hun pensioenen tot crisismineur zijn gedaald of dat ze gewoon de pest over hun leeftijd hebben, je kunt maar beter niet te dicht bij hangbejaarden in de buurt komen.

Zo hoorde ik onlangs nog het verhaal van Anouk. Zij liep met haar hondje in het park in Almere, en hoorde plotseling een hoop gerammel achter zich, nog voor zij om kon kijken reed er een bejaarde in een elektrische rolstoel over haar hondje heen. Hondje dood, Anouk in paniek, en de bejaarde? Die reed in vliegende vaart weg.

En dan hoor je deze week weer dat er in de Verenigde Staten een 81-jarige man is opgepakt omdat hij twee keer tegen een vrouw reed omdat ze te traag wandelde. Ook deze bejaarde reed er als een haas vandoor, maar kon later toch opgepakt worden. De 54-jarige vrouw wandelde op de parking van een bioscoop naar haar auto. Het slachtoffer verklaarde dat de bejaarde man tot twee keer toe met zijn wagen tegen haar benen reed. De vrouw hield er gelukkig geen zware verwondingen aan over. De man ontkent dat hij de vrouw aanreed. Volgens hem reed hij achter de vrouw toen ze zich omdraaide en in woede uitbarstte.

Kijk van mij mogen bejaarden best van hun oude dag genieten, het is alleen de vraag wat zij onder dit laatste woord verstaan.

Griekse Bruiloft XI; Dronken Noren en lege vluchten

Er is niemand die zoveel meemaakt als Ketil uit Oslo. Een en ander wordt veroorzaakt door het (voor zijn werk) veelvuldig op veerboten moeten vertoeven, een bepaald soort onhandigheid en misschien ook niet in de laatste plaats alcohol.

Het was middernacht en Ketil ging zijn hut eens opzoeken. Hij lag nog maar net te slapen toen er een man binnenkwam. De man vertelde hem verbaasd dat Ketil in zijn hut en zijn bed lag. Ketil was woest, hoe durfde de man zomaar binnen te komen met zulke onzin. Op niet mis te verstane wijze werd de man door Ketil buitengezet. De volgende ochtend werd Ketil wakker en keek verbaasd naar de vreemde spullen die in de hut stonden, terwijl zijn spullen nergens te zien waren, deze bleken in de hut aan de overkant te staan.

Als Ketil ergens een hekel aan heeft (en daar kunnen wij ons helemaal bij aansluiten) is het wel Karaoke. Helaas was dit reisje samen met collegae en was het echt de bedoeling dat iedereen mee zou doen. Ketil wist 100% zeker dat hij dit niet zou doen, maar een snelle berekening leerde dat er veel te veel aanmeldingen waren en hij op plaats nummer 60 zou komen, niet meer die avond dus, vrolijk meldde Ketil zich aan met "My Way". Volkomen op zijn gemak nam Ketil plaats, terwijl de presentatrice de volgorde van die avond vertelde; Ketil Fjeld met "My Way" op nummer 2! Men heeft nog lange tijd gelachen om Ketil Sinatra.

Een andere reis logeerde Ketil op een hele grote boot. Helaas kon hij zijn hut niet vinden. Er waren honderden hutten en er aangezien Ketil geen enkel idee had waar zijn hut zich ongeveer bevond, zat er niets anders op dan het kaartje op elke deur te proberen. Dit was echter een bijna eindeloze bezigheid. Ketil kwam op het lumineuze idee naar de receptie te gaan en te vragen naar de hut van een goede vriend, genaamd Ketil Fjeld, waarop hij direct het juiste nummer te horen kreeg.

Verder hebben wij van Astrid en Ketil nog wat Noors geleerd, dit blijkt niet zo moeilijk te zijn. Helaas zijn wij nog niet verder gekomen dan de woorden betalen, hurenkunde en huusoccupant, waarvan de vertaling voor zich mag spreken.

Na alle verhalen van Ketil werd het tijd naar de luchthaven te gaan, alwaar tot onze blijdschap een Kredietcrisis-Transavia toestel klaarstond; slechts 21 passagiers!

The End

maandag, mei 11, 2009

Jezus deelt klappen uit in Urk

In 2004 werd de kroeg van Urker horecabaas Roel de G. bijna gesloten vanwege (in Urk niet zeldzame) cocaïneproblemen. Naast cocaïne houdt Urk ook ontzettend veel van Jezus, helaas sloeg die in 2006 terug, zodat Roel de G. nu opnieuw voor de rechter moest verschijnen.

De advocaat-generaal van het Leeuwarder gerechtshof heeft 1000 euro boete geëist tegen Roel de G. (59). Hij was als eigenaar van de Polder Inn niet aanwezig toen daar op 3 juni 2006 een man bijna het leven liet na het drinken van vier 'Jezusklappen'. Dat is een zware cocktail van Strohrum, Martini, Sambuca, Jägermeister en citroenjenever. (Jezus houdt wel van wat sterks). De horecabaas durfde volgens zijn advocaat niet bij de hoger beroep-zitting in Leeuwarden aanwezig te zijn: "Mijn cliënt is een simpele man met twee jaar lagere school. Hij snapt het allemaal niet zo." En dat verklaart natuurlijk alles....

zondag, mei 10, 2009

Griekse Bruiloft X; Quantum Touch

Michael beschikt over een speciale gave; healing door middel van handoplegging. Nu heeft hij inmiddels enkele workshops en cursussen Quantum Touch gedaan, en ook daar bleek dat hij erg krachtig is en was menig medecursist verbluft.
Sceptisch als ik ben geloofde ik er in het begin persoonlijk niet echt in. Voordeel van Quantum Touch is dat het ook werkt als je er niet in gelooft. Inmiddels moet ik dan ook zeggen dat het wel werkt. Je moet alleen wel het geduld opbrengen te blijven zitten en daar ontbreekt het mij wel eens aan.

Door al het geklus op Telendos, voor het aankomende seizoen, waren er veel mensen met allerlei klachten. En echt, klagen kunnen ze daar goed. Toen Michael’s Quantum Touch ter sprake kwam, wilde iemand met een zere klusarm, door dakreparaties, dit wel eens proberen. Dit ging erg goed, en al snel kwamen er diverse mensen kijken. Sommigen waren zo onder de indruk dat zij daarna, iedere keer als Michael voorbijkwam een kruis sloegen. De klusarm was na een half uur volledig genezen en toen Michael daarna nog een zere keel genas, ging dit natuurlijk als een lopend vuurtje over het eiland. Zo kwam dit verhaal ook bij een oude oma terecht die helemaal niet meer kon lopen. Wij besloten erheen te gaan en daar zat de oma al verwachtingsvol, zij dacht na 20 jaar op een stoel te hebben gezeten, in een half uur wel weer als een jonge hinde over het eiland te kunnen lopen. Nu kan er veel met Quantum Touch, maar voor mirakels kun je toch beter naar Savvas gaan. Die knie was zo dik als de berg van Telendos, met de moed der wanhoop ging Michael aan het werk en na een uurtje kon oma, zij het nog steeds met pijn wel weer lopen. Er werd dan ook een vervolgafspraak gemaakt voor juni dus wie weet misschien worden de hindedromen dan toch nog werkelijkheid.
Volgende keer als wij op Telendos komen zal de kade wel vol staan met zieken en gebrekkigen.

Na inmiddels vele gelukkige genezingen gaat Michael nu aan een nieuwe carrière beginnen. Gisteren is hij officieel begonnen met De Helende Hand, welke nu ook onder ME Company valt. Meld je dus allen aan voor een pijnvrij en comfortabel leven!

zaterdag, mei 09, 2009

Filmrecensie The Haunting in Connecticut

Door Michael Koukos

Regie: Peter Cornwell
Cast: Kyle Gallner (Matt Campbell), Virginia Madsen (Sarah Campbell), Martin Donovan (Peter Campbell), Erik Berg (Jonah), Elias Koteas (Dominee Popescu)
Speelduur: 92 minuten
Jaar: 2009

Deze film zou gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal. Nu zijn waargebeurde verhalen helemaal in tegenwoordig maar hoe breed de basis is waarop een verhaal dit epitheton mag voeren, dat blijft blijkbaar een behoorlijke variabele. De familie Campbell worstelt met de ernstige ziekte van zoon Matt. Door zijn behandeling is hij niet in staat om lange afstanden af te leggen en daarom zoekt men een huis dichter in de buurt van het ziekenhuis.
Het begint dus allemaal heel erg dramatisch zoals het "waargebeurde verhalen" betaamt.
Eenmaal goed en wel in het spookhuis beland krijgt Matt verschrikkelijke nachtmerries en visioenen maar dit wordt aan de medicatie toegeschreven. Wat later komt men erachter dat men in een voormalig lijkhuis is ingetrokken. Maar na een inspirerende peptalk van pa, die zich met zijn dubbele hypotheek en slecht lopend bedrijf toch al krom betaalt, besluit het gezin dit kleine euvel te negeren. Dit is uiteraard buiten de geesten gerekend die zelfs het donker niet meer afwachten om lelijk huis te houden. Wanneer er zich dan ook nog een zieke amateurexorcist met het verhaal komt bemoeien is het hek helemaal van de dam.

Laten wij beginnen met de pluspunten, de acteurs zetten (vooral in het begin) een goede prestatie neer. De eenheid van het gezin is bijna voelbaar hoewel de dramatiek er wel wat te dik bovenop ligt gezien het genre. Maar zodra het echt begint te spoken verliest regisseur Cornwall meteen ook de pedalen. Er volgt een grote aaneenschakeling van opdringerige schrikeffecten, special effects en onwaarschijnlijkheden zonder enige opbouw en zin.
Dit haalt meteen ook alle spanning uit het verhaal.
Het maakt ook dat men als toeschouwer elke betrokkenheid met de film verliest. Bovendien maakt men ook hier de veel geziene fout dat men te veel genres tegelijk in de film wil stoppen, van familiedrama over bovennatuurlijke thriller tot shocker....make up your mind Cornwell.

Dit is, de uitgelezen promotiecampagne ten spijt, horror die absoluut niet werkt.

vrijdag, mei 08, 2009

Na Rum-plaatsnamen nu ook postcodes in Dominicaanse Republiek

In 1978 is de postcode in Nederland ingevoerd, ik kan mij dat nog goed herinneren (Dan besef je pas hoe oud je bent!). In 2009 zal de postcode dan ook eindelijk in de Dominicaanse Republiek ingevoerd gaan worden.

Ik zal niet zeggen dat het erg achter loopt in de Dominicaanse Republiek (maar voor zeker ook niet), feit is wel dat er tot enkele jaren geleden ook nog geen plaatsnaamborden bestonden in het land. Gelukkig was de directie van het grootste rummerk Brugal, nooit vies van wat reclame, bereid om voor plaatsnaamborden te zorgen. Vanzelfsprekend zijn deze nu allen voorzien van een enorm rumlogo, met daaronder (in het klein) de betreffende plaatsnaam.

Je begrijpt dat alleen postbodes met heel goede ogen of een sterke bril worden aangenomen. Of zij deze nu niet kunnen krijgen, of dat het ontbreken van postcodes de oorzaak is, is onbekend maar de post komt zelden aan in de Dominicaanse Republiek.

Het nationale postbedrijf 'Inposdom' (Instituto Postal Dominicano) heeft zich de kritiek aangetrokken en wil nu een postcode voor het gehele land invoeren. De postcode zal uit 5 cijfers bestaan waarbij iedere cijfer een geografische betekenis heeft. Ook internet gebruikers zullen van het nieuwe systeem kunnen profiteren omdat hiermee de locatie van de gebruiker beter vastgelegd kan worden.

Vraag is alleen of dit allemaal nog gaat lukken in 2009. (Ik weet het antwoord al).

Blind vliegen

Vliegen gaat in de toekomst steeds enger worden, tenminste voor mensen zoals ik. Airbus heeft namelijk een wedstrijd uitgeschreven voor studenten; 30.000 euro voor het meest innovatieve en groene idee.
Grote kansmaker is een angstaanjagend vliegtuig zonder ramen.

Daar moet je toch niet aan denken? Het is altijd zo geruststellend om de vleugels te zien klapperen en dan te constateren dat ze niet afbreken. Ook bij motorgeraas kijk ik graag altijd even uit het raampje of alles er nog aan zit. Als het aan Airbus ligt zitten we over niet al te lange tijd dus als een stelletje blinden in het vliegtuig. Hopelijk wordt er voor de piloot nog een klein kijkgaatje gecreëerd.

Ander kanshebbend idee is vliegtuigen in omgekeerde V-formatie te laten vliegen. Ganzen gebruiken de V-formatie om lange afstanden te overbruggen. De vogels nemen om de beurt de moeilijke koppositie in en besparen zo energie. Resultaat: ze kunnen verder vliegen met evenveel energie. Volgens Amerikaanse studenten kan dit ook werken voor vliegtuigen. Verschil is dat ganzen wel zien waar ze vliegen. En ze denken er zeker ook niet aan dat bij inhalen de meeste ongelukken gebeuren?

Laten we hopen dat het zover niet komt met de innovaties.