Koeiendressuur (© 13:21)

Het valt niet mee voor een circusdirecteur om steeds weer iets nieuws te verzinnen, daarom zijn de acts vaak wat saai omdat iedereen die van kinds af aan al kent.
Zo niet bij Circus Althoff waar ze nu zelfs een koeienact hebben. De koeien blijken, ondanks de spreekwoordelijke domheid, al herkauwend hun act perfect uit te voeren. Zonder problemen lopen de 6 zwartbonte koeien achter elkaar hun rondjes door de piste en op commando maken ze de gewenste bewegingen. Zelfs een publieksrondje door de zaal met buigingen naar het luid klappende publiek wordt moeiteloos uitgevoerd.

Volgens de heer Althoff worden dieren in zijn circus getraind op basis van hun natuurlijke gedrag, vaak spelenderwijs. Ik vraag mij dan toch af hoe leeuwen het verschil tussen een stuk toegestaan vlees en het vlees van een mens leren.
Op vakantie kunnen de circusmensen nooit daar een koe of neushoorn niet welkom is in een dierenpension, aldus de eigenaar van circus Althoff.

De grootste hobby van de heer Althoff is koken, zijn specialiteit is Poolse Bigos. Je zou denken dat daar dus de ongewillige Bertha's in verdwijnen, maar nee deze wordt klaargemaakt met varkensvlees (zegt hij).
Almere wordt overgeslagen tijdens de circustournee, maar als je de wonderkoeien wilt gaan zien kan dat wel vanaf eind september in Lelystad.

Religie in plaats van hersencellen (© 7:17)

Voor het hoofd van Fundamentalistische Kerk van Jezus Chistus van de Heiligen van de Laatste Dagen, Warren Steed Jeff, is de laatste dag afgelopen maandag inderdaad geweest, want hij is opgepakt. Noemde hij zichzelf eerst nog profeet, nu blijkt dat er een hoop zaken zijn die de "profeet" niet heeft voorzien.
Hij wordt ervan verdacht talrijke polygame huwelijken te hebben gesloten tussen minderjarige meisjes en oudere mannen. Steed Jeff werd in Utah en Arizona gezocht omwille van seksuele delicten en stond op de FBI lijst van tien meest gezochte mensen.

Het is een afscheiding van de mormonenkerk en tevens de grootste groep binnen die richting. De naam is naar hun zeggen geopenbaard (zoiets verzin je inderdaad niet). In tegenstelling tot de meeste andere Christelijke gemeenschappen, ziet de Kerk niet Israël, maar Amerika als het beloofde land, het land waar Jezus spoedig zal wederkomen zeggen ze.
De leden van Jeffs' sekte leiden een polygyn leven: een man leeft samen met meerdere vrouwen. Hierbij zijn huwelijken met minderjarigen heel normaal en worden vrouwen onderdrukt. Jeffs kan als sekteleider vrouwen en huizen aan een andere man toe te wijzen bij wijze van straf. De "profeet" huwt niet alleen minderjarige meisjes uit, hij werkte de laatste jaren ook honderden jongens het dorp uit, zodat er meer meisjes voor de mannen overbleven.

Grootste gevaar was een boek, ironisch genoeg The Joy Book geheten, waarin de vaders de namen noteerden van hun dochters die oud genoeg waren om te worden uitgehuwelijkt. Colorado City, op de grens van de staten Utah en Arizona, is bijna volledig bevolkt door leden van de sekte. Vrouwen en meisjes dragen lange pioniersjurken en hebben hun haar in vlechten, alsof ze zo uit de huifkar zijn gestapt. Paarden grazen tussen de huizen.

Het zoveelste voorbeeld van criminaliteit onder de dekmantel van religie. In en in triest dat er zoveel mensen intrappen. Waar "religie" verschijnt lijkt men het zelfstandig denken op te geven. Gelukkig worden uit de polygame huwelijken nog weldenkende kinderen geboren; de laatste jaren lopen er veel weg om elders een ander leven te beginnen, als prijs moeten zij hiervoor wel alle familiebanden verbreken.

Filmrecensie Elling

Filmrecensie door Michael Koukos

Regie: Petter Naess
Genre: drama, komedie
Tijdsduur: 89 minuten
Jaar: 2001
Acteurs: Per Christian Ellefsen, Sven Nordin, Per Christensen, Jørgen Langhelle, Marit Pia Jacobsen, Hilde Olausson, Ola Otnes, Eli Anne Linnestad, Cecilie A. Mosli

Voor wie Noorwegen alleen maar in verband brengt met stugge, saaie mensen en agressieve dronken zeelui heb ik een verassing in petto.
Twee psychiatrische patienten, angsthaas Elling en de door sex geobsedeerde krachtpatser Kjell Barne, worden door de overheid in een begeleid wonen project geplaatst. De toon is meteen gezet als zelfs gewoon uit de trein stappen al een groot probleem oplevert. Gelukkig is er ook nog Frank, het prototype maatschappelijk werker die de twee opvangt.
Elling is een wandelende opeenstapeling van fobieen terwijl Kjell Barne consequent zijn jonge heer achterna holt.
Moeizaam zetten beiden hun eerste stappen in de richting van een zelfstandig leven. Bij Elling bloeit er langzaam liefde voor Poezie op terwijl Kjell Barne de voorkeur geeft aan de zwangere, zuipende en rokende buurvrouw.

Het is een zeer onderhoudende film, ontroerend en komisch tegelijkertijd, die zowel wordt gedragen door de synische doch subtiele humor, als door de onovertroffen acteerprestaties.

Ik wil er dan ook verder niet teveel over kwijt,...dit moet je gewoon zelf beleven.

Krishna als blije Brit (© 12:14)

Vanaf vandaag is er in het Britse Tividale een 5 daagse openingsceremonie van de Shri Venkateswara Tempel, de grootste hindoetempel van Europa.
Zeker vijftien hindoepriesters zijn overgevlogen uit India voor het uitvoeren van verschillende rituelen. Er worden rond de 10.000 gelovigen en nieuwsgierigen verwacht (helaas zal mijn persoon daar niet toe behoren, sponsors kunnen zich melden :-)).
Het ontwerp van de tempel is gebaseerd op een zeer heilige plaats: de Tirumala Tirupati Tempel in India.
Hoogtepunt van de openingsceremonie zal de onthulling zijn van een 12 ft groot beeld van Krishna zijn.

De plannen voor de grootste Hindoetempel stonden gepland in Rotterdam, echter niemand weet hoe het daar mee staat, daarom is tot nu toe de Shree Raam Mandir in Wijchen (bij Nijmegen) nog steeds de grootste van Nederland. Ach ja, altijd baas boven baas, maar voor de hindoegoden zal het er niet minder om zijn.

Smile (© 8:01)

Het valt voor veel mensen blijkbaar niet mee om bij de fotograaf of in een fotohokje de kaken op elkaar te houden. Gisteren stuurde Burgerzaken in veel gemeenten tientallen mensen terug vanwege ondeugdelijke foto's. Ongeveer de helft van de pasfoto’s voor het nieuwe chip-paspoort moest gisteren worden overgemaakt. Lachen op de foto is tegenwoordig uit den boze.

De nieuwe eisen zijn dan ook niet mis; de pasfoto moet in kleur zijn, met een grijze achtergrond. Een brede glimlach is verboden, de mond dient gesloten te blijven, de oren moeten zichtbaar zijn, hoofd niet gebogen, recht in de camera kijken, gezicht moet volledig zichtbaar zijn maar hoofddoek mag, brilleglazen mogen niet verduisterd zijn of spiegelen,

Dus als ik het goed begrijp moet je de oren uit de hoofddoek laten steken en je bril moet zo smerig zijn dat deze niet glimt maar je ogen wel nog ergens te zien zijn?

Laat je rijden (© 12:25)

In China is een vrouw, samen met haar hond, bij een auto-ongeluk betrokken geraakt.
Het was niet dat de vrouw zo slecht kon rijden, het kwam doordat haar hond (niet bekend of het om een mannelijke of vrouwelijke variant ging) dit niet kon.

Waarschijnlijk kreeg de hond rijles want de vrouw, Li, liet haar hond sturen maar remde en schakelde zelf. De rijles resulteerde vrijwel onmiddellijk in een aanrijding.

Jammer, best handig af en toe zo'n hond als privé-chauffeur. Misschien dat katten het er beter vanaf brengen?

Vergrijsd busje komt zo (© 6:55)

De Amstelveense ouderen kunnen met ingang van donderdag 7 september met de Boodschappen-plusbus naar de buurtsuper om te winkelen in groepsverband, naar de markt gaan of een seniorendagtocht maken. Dit alles onder deskundige begeleiding.
Er kunnen 7 bejaarden in het busje en ze kunnen dan ook hun rolstoel of rollator en tas met wieltjes meenemen.
Kosten voor halen en brengen met de bus: 3 euro, houders van een Amstelveenpas 1,50 euro.
Heb je ook zin in zo'n leuk uitje? er worden nog vrijwilligers gezocht.

Gesplitst volk van Alaaf (© 7:27)

Ooit was alles pais en vree in het land van alaaf, tot in 1839 Limburg rigoreus gesplitst werd in een Nederlands en een Belgisch deel. Nadat het leger van de Nederlandse vorst Willem I zijn voormalige landgenoten een flink pak voor hun broek had gegeven, beslisten Frakrijk en Engeland, de grote mogendheden toen, dat de gebieden ten oosten van de Maas Nederlands grondgebied moesten worden.

Om alle oude wonden weer open te reten, brachten gisteren acteurs in het provinciaal domein van Bokrijk de woelige beginjaren van het jonge koninkrijk België en de gemengde gevoelens bij de splitsing in scène. Zo trokken dorpsjongens naar de legerskazernes in het Nederlands Limburgse Venlo, maakten smokkelaars dankbaar gebruik van het feit dat Maastricht wél deel uitmaakte van Nederland en voerden de dorpsnotabelen verhitte discussies over de voor- en nadelen van de nakende scheiding. Ondertoon van het hele evenement was dat de scheiding van beide Limburgen een onnatuurlijk proces was, dat tegen de wil van de bevolking doorgedrukt werd.

Initiator van dit alles is Sylvain Sleypen, de (Belgisch) Limburgse gedeputeerde voor Toerisme én voorzitter van Bokrijk. Hij is wellicht een van de enige politici die nog altijd hopen op een hereniging. Zo vond Sleypen vorig jaar dat Limburg niet moest meedoen aan de viering van 175 jaar België. De gedeputeerde hamert er al jaren op dat de geschiedenis van Limburg beter tot zijn recht moet komen in de geschiedenisboeken.

Een hereniging? En bij welk land gaan de 2 Limburgen dan horen? Eigenlijk horen ze nu ook al niet echt bij een land, ze hebben een eigen cultuur en een eigen taal, maar als wij dit politiek gaan bevestigen dan krijgen we daarna natuurlijk een onafhankelijksheidsoorlog van de alafen en is één Europa wederom een utopie.

Ster met Sherpa in Almere (© 13:18)

Er was eens een meisje uit Oezbekistan dat verschrikkelijk goed kon buikdansen. Ze had eigenlijk alles mee, ze kon goed dansen, zag er goed uit en was nog aardig ook. Ze ging af en toe Grieks eten en dan danste ze wel eens voor de lol als er live muziek was. Het duurde niet lang of de Griekse vader van de eigenaar vroeg of zij niet af en toe in de zaak kon komen dansen. Vriendelijk sloeg het meisje het aanbod af. Papa liet het hier niet bij zitten en probeerde haar te paaien met wijn en soms zelfs Champagne. Het duurde niet lang of het meisje kwam toch een optreden verzorgen in het restaurant. Dat was een groot succes, niet alleen daar maar ook elders werd het meisje een groot succes en werd beroemd onder de naam Margarita.

Toen gebeurde er iets wat niemand voor mogelijk had gehouden; Margarita, die altijd zo aardig was geweest, ontwikkelde binnen een paar weken een vreemde ziekte, gediagnosticeerd onder de naam "sterallures".
Gisteravond heeft de ziekte een hoogtepunt bereikt toen Margarita wederom een optreden kwam verzorgen in het restaurant. Zij kwam binnen samen met een bodyguard, annex sherpa, annex trommelaar en gunde niemand een blik waardig. De danseres bleef met een arrogante uitdrukking op haar gezicht bij de deur wachten tot de sherpa haar kleedruimte had ingericht, gezorgd had dat de band Navtilos onmiddellijk met spelen stopte en haar speciale dansCD in de speler zat. Daarna toog zij in arrogante vedettenpas naar de kleedruimte, alwaar zij het eerste uur bezig was met haar lievelingsobject; zichzelf.

Toen de grand dame klaar was mocht Navtilos haar aankondigen, helaas ging het hier al fout daar zij haar "Yasmina" noemden. Pas toen dit gecorrigeerd werd verscheen Magarita ten tonele. Ook hier strafte een god onmiddellijk haar vooringenomenheid af door de muziek te laten stoppen, waarna de eerste de beste ober in haar buurt het moest ontgelden door haar dodelijke blik naar het arme jongetje.
Uiteindelijk kon Margarita doen waar zij uiteindelijk voor gekomen was en ze gaf een spetterend optreden, want eerlijk is eerlijk wij hebben nog nooit een danseres gezien die zo goed kan dansen. Ook haar muziekkeuze is verassend en goed, o.a. War of the Worlds.
Helaas werd de muziekinstallatie hier wat oververhit van en stopte er nog een aantal keer mee, waarna Margarita uiteindelijk maar de aftocht blies, met pruillip.

Wij hopen op een spoedig herstel voor Margarita, en dat haar persoonlijkheid maar weer snel aangepast zal zijn aan de kwaliteit van haar dansen.

Van Bangkok naar Amsterdam in 10 minuten (© 10:17)

Gisteravond waren wij in Thailand. Althans die indruk hadden wij enkele uren toen wij bij restaurant Yim Siam waren. Gewoon in Almere Haven maar door de Thaise muziek, sfeer en bovenal zeer authentiek Thaise eten ben je steeds weer verbaasd als je naar buiten kijkt en een saaie Almeerse woonwijk ziet in plaats van een tempelcomplex.
Eigenaresse Chatthika is de vriendelijkheid zelve en niets is haar te veel, glimlachend runt ze nu al ruim 2 jaar haar restaurant. Sinds kort is ook haar zus overgekomen die haar helpt in de keuken en ook zij weet wat koken is.

In april werd het tweejarige bestaan gevierd met een boeddhistische ceremonie, geleid door 3 monniken van de Buddharama Tempel uit Waalwijk. Helaas waren wij daarbij niet aanwezig. De tempel is dagelijks te bezoeken van 8.00 tot 18.00 uur, dat wil ik zeker eens gaan doen.

Daarna hebben wij de avond wat minder boeddhistisch afgesloten bij Den Enghel, waar het nog steeds gezellig was en eigenaar Lex nog steeds vol enthousiaste plannen.

Maria speelt Franciscus ( © 14:57)

Een maagd is tegenwoordig nog nauwelijks te vinden, reden te meer voor de Heilige Maagd Maria om maar weer eens wat vaker te verschijnen.

Deze keer had de Maagd wel een zeer merkwaardige plaats gevonden om te verschijnen: op de buik van een huisschildpad. De schildpad is het huisdier van een (goed)gelovige familie in Chicago.
Meerdere familieleden zeggen de verschijning gezien te hebben. Of de schildpad in tongen ging praten is niet bekend. Ook is niet bekend of haar blauwe jurk blauw was op de schildpad of groen kleurde.

De kerk neemt het niet al te serieus, een woordvoerster zei "ach, als dit ervoor zorgt dat mensen wat meer geloven en bidden dat is dat prima. De meesten vergeten zoiets wel weer in de loop van de tijd, mocht dit echt veel reakties geven in de kerk kunnen we er altijd nog een expert bijhalen".

Wat ik mijzelf altijd afvraag is hoe ze zoiets aanpakken. Hoe je het ook onderzoekt, echt wetenschappelijk is dit nooit. Het blijft een kwestie van geloof en ongeloof.

Het gras is altijd geler aan de overkant ( © 7:10)

Deze maand heeft Psychologie Magazine een interessant onderzoek: "Fantaseren, wat zijn onze geheime verlangens?".
Dagdromen is ook mijn favoriete bezigheid dus ik was erg benieuwd.

De populairste fantasieën tijdens het dagdromen, zo blijkt uit onderzoek, zijn vakantie, emigreren, een andere baan en een ander leven beginnen. Het onderzoek is te bekijken in het septembernumer van het magazine. Als er gefantaseerd wordt over vakanties, reizen en emigreren denken mensen voornamelijk aan Spanje, Zuid-Frankrijk en Toscane.
Populair is ook de dagdroom om iemand iets betaald te zetten. Van de ondervraagden maakt 70 procent zich daar wel eens schuldig aan. Een zelfde aantal fantaseert wel eens over een andere partner.

Heel veel mensen fantaseren ook dat ze een groot geldbedrag winnen, waarna hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn: niet meer werken, huis in het buitenland, nooit meer stress", concludeerden de onderzoekers.
Onvoorstelbaar is dat 64 procent van de Nederlanders wel eens over zijn eigen begrafenis fantaseert, maar ook andermans begrafenis is erg in trek.

Ik vind het verbazingwekkend, mijn dagdromen zijn toch wat resultaatgerichter, dat er zoveel mensen fantaseren over een ander leven en het niet doen. Je leven is zo kort en hoe triest is het dan niet om elke dag van iets te dromen waarvan je weet dat je het niet zult doen. Elke dag gaan mensen naar hun werk die daar dan vervolgens dromen over een andere baan. Ga daar dan aan werken!

Als je je dromen eens grondig onderzoekt op realiseerbaarheid, kom je er vaak achter dat je leven dan helemaal niet zo geweldig zou zijn, het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Alhoewel ik mij niet voor kan stellen dat je droomt over je eigen begrafenis als zijnde een droomwens. Daar wil ik niet eens over dagdromen.

Sommige mensen voeren hun dagdromen uit, kijk maar eens naar al die programma's op TV over mensen die besluiten te emigreren, dan blijkt in 90 % van de gevallen het gras aan de overkant geel, verdord of zelfs donkerbruin te zijn.
Het is een raar mechanisme in de mens dat je eerst iets afgenomen moet worden om jezelf daarna te realiseren hoe leuk je het daarvoor had.
Leef nu en wees blij met wat je hebt, vooral als je gezond bent, dan kun je het niet beter hebben dan dat je het nu hebt.

Fitte bestuurders (© 7:39)

Op maandag 10 juli jl. gaf Gerd Leers de aftrap voor de wedstrijd 'Wie is de fitste burgemeester van Nederland?'. Initiatiefnemer Arbo Unie onderwierp de Maastrichtse burgemeester in Hoensbroek aan een uitgebreide gezondheidskeuring die bestond uit psychologische- en lichamelijke tests. Doel van de contest is om gemeentelijke bestuurders bewust te maken van het belang van een fitte leefstijl. Ruim 400 kandidaten hebben zich ingeschreven. De prijswinnaar wordt op 25 augustus aanstaande bekendgemaakt tijdens het Maastrichtse 'Preuvenemint'. Daar maken de burgemeesters een korte sprint op een "kermisfiets" op het Vrijthof, waarna ze zich daarna weer te goed kunnen doen aan vele borrels met garnituur.

Van de 150 burgemeesters die in de zomermaanden hersenen en botten hebben moeten laten kraken, werden er 10 genomineerd. Nu is burgemeester Marcel Fränzel van Woensdrecht, samen met 9 andere eerste burgers, nog in de race voor de titel van fitste burgemeester van Nederland. Een van de anderen is Gerd Leers, burgemeester van Maastricht.
Helaas is niet bekend of "onze" Annemarie bij de 10 genomineerden hoort.

Hansdehar online (© 7:23)

Sommige dorpen in India liggen vrij geisoleerd en de inwoners hebben erg weinig kansen om een keer buiten de plaatselijke rijstvelden te kijken.

Het dorpje Hansdehar wilde hier iets aan doen en hebben zichzelf op internet gezet.
Op de site kun je vele dorpelingen zien, de infrastructuur maar ook een lijst met onopgeloste problemen. Dit laatste was eigenlijk het hoofddoel, de regering schijnt dit dorp te negeren en men hoopt zo toch wat aandacht te krijgen.
Helaas denk ik dat ze erg veel van internet verwachten, uit soortgelijke projecten blijkt steeds weer dat het nauwelijks iets oplevert en (mits de site regelmatig wordt bijgewerkt) de lijst onopgeloste problemen alleen maar groter wordt.

In ieder geval zijn de foto's erg leuk, je ziet echt alles, van de plaatselijke kapper tot de tempel en zelfs met de weinige toeristische attracties hebben ze er toch nog een pagina mee vol gekregen, o.a. door op de groene velden te wijzen.

Filmrecensie Bee Season

Filmrecensie door Michael Koukos

Geregisseerd door: Scott McGehee, David Siegel
Acteurs: Richard Gere, Juliette Binoche, Flora Cross, Max Minghella, Kate Bosworth
Datum: 08/03/2006
Genre: Drama
Duurtijd: 104 minuten
Land: Verenigde Staten

In de States is spellen blijkbaar tot een symbool van intelligentie verheven.
Wat onze mening daar ook over moge zijn, Elisabeth Neuman is een groot talent wat dit betreft. Misschien niet doordat zij zo een fantastisch geheugen heeft maar zij gebruikt onbewust een aantal kabbalistische technieken om wedstrijden te winnen.

Haar vader Saul, een overijverige professor, helaas gespeeld door sexfossiel Richard Gere, heeft zich helemaal gefixeerd op het succes dat Elisabeth heeft in de spellingswedstrijden. Hij besluit dan ook om haar te gaan coachen met behulp van de eeuwenoude technieken van de kabbalist Abulafia.

Na een onverklaarbare, totaal niet functionele, vrijscene tussen pa en ma (Gere blijft Gere) kan het verhaal weer verder gaan en krijgt de veel te jonge Elisabeth duizelingwekkende lettermeditaties voor ogen.

Tegelijkertijd komt zoonlief door toedoen van een schone blonde deerne in een Krishnaclub terecht en wordt moeder zonder enige duidelijke reden uitgeput & verward teruggevonden. De gehele gezinssituate loopt dus behoorlijk uit de hand, vooral door de negatieve energie die de prof zelf creeert. Dit is dudelijk in tegenstelling tot de door hem zo gepropageerde Tikkun Olam (herstellen van de wereld).

Kinderen zijn soms wijzer dan volwassenen, hier is de dochter blijkbaar een oudere ziel dan de vader. Terwijl pa zich blindstaart op de komende doorslaggevende spelwedstrijd, gaat Elizabeth in haar eentje in een zeer diepe meditatie met de bedoeling om God door zich heen te laten stromen.

Dit spirituele gezinsdrama mag er zeker wezen. Jammer is wel de keuze van Richard Gere voor de rol van de vader maar de rest van de cast is hier perfect op zijn plaats. Ook een minpunt is dat blijkbaar geen goede scheidingslijn is aangebracht tussen mystiek en religie. Af en toe is de verhaallijn wat moeilijk te volgen maar net als mystiek zelf komt niets uit zichzelf. Dit is dan ook een film die best nog eens een tweede keer kan worden bekeken.

In het noorden nog een enkele bui (© 7:26)

In Zweden laat men geen kans voorbij gaan om aan sexuele voorlichting te doen. De mensen zijn daar minder warmbloedig dan in meer zuidelijke landen en daarom schijnt het nu zelfs geen overbodige luxe te zijn om harde porno te laten zien tijdens het late journaal.

De publieke zender SVT vertoonde tijdens een journaaluitzending minutenlang expliciete beelden van de Tsjechische harde pornofilm Sex Trails. Men deed of het onderwerp de laatste krachtsverhoudingen in het politieke veld was, maar ondertussen waren de kijkers gefixeerd op de schermen achter de nieuwslezer die beelden vol groepsseks en anale uitspattingen te zien gaven.

Een van de schermen stond per ongeluk nog afgesteld op de betaalzender Canal Plus, waarop de pornofilm te zien was. Het personeel had eerder de avond naar Canal Plus gekeken, maar vergeten de zender uit te zetten.

Ik denk dat onze nieuwslezers al met rode oortjes in beeld zouden verschijnen mochten ze eerder op de avond al naar Canal Plus hebben gekeken. Laat staan de weerman die daarna in beeld moet verschijnen, ik zie Peter Timofeeff al vol verwachting naar de depressies kijken en terwijl hij er een aan wil wijzen ziet hij daar net een anale penetratie, je snor zou er voor minder afvallen.

Vlaamse romantiek (© 7:05)

Hebben we onlangs geconstateerd dat Belgen vaak hun mobiele telefoon mee naar het toilet nemen, nu is ook gebleken wat zij daar doen met die telefoon; huwelijksaanzoeken.
Niets romantischer dan de Belgen, afgelopen maanden hebben maar liefst 235 Belgen hun partner ten huwelijk gevraagd via sms'jes.

Met hun ene hand aan de wc-rol en hun andere hand op de knoppen van de GSM, produceerden zij in de pot het en een ander en tegelijkertijd verscheen hun smsje op een groot beeldscherm tijdens de diverse zomerfestivals.
Of hun toekomstige ega daar ook op het toilet zat of naar de muziek luisterde is niet bekend, wel dat de meeste aanzoeken binnenkwamen toen de Vlaamse band de Kreuners speelde, dat zegt genoeg lijkt mij.

Samen op het toilet bij Flappie (© 8:07)

In Breda wordt op 1 september het AEKI-huis geopend. AEKI is een anagram van het bekende Zweedse woonwarenhuis. De marketingformule van dit bedrijf stond model voor dit concept. De ontwerpen vertonen geen gelijkenis.

Het gebouw van kunstenaarscollectief KOP is voor de expositie ingericht naar het concept van een IKEA-winkel. Verschillende ruimtes laten in de expositie AEKI een leefruimte zien en het leuke is dat je als bezoeker alles mag uittesten en gebruiken. Je mag je in de kunst slapen, op de kunst zitten en overal met je handen aanzitten. Er zijn een woonkamer, werkkamer, slaapkamer, badkamer, keuken, garage en picknicktuin. Het huis is volledig ingericht: van fiets tot huisdier, van bank tot servies, van keuken tot fitnesszaal, enz.

In elke ruimte is ook iets grappigs; in de keuken staat een gezellig konijnenhok, maar minder plezierig is dat Flappie uitkijkt op een groot hakblok dat de keuken siert. „Het konijn ziet zijn toekomst voor zich“.
Het toilet in het huis is een dubbelzitsmodel. Twee brillen zitten aan elkaar vast. Handig als twee gezinsleden tegelijkertijd hoge nood hebben. Ook dit kunstwerk mag echt gebruikt worden.

Wie na een bezoek in het AEKI-huis liever niet terug gaat naar zijn of haar eigen saaie huis, kan het eerste weekend blijven slapen. De Rotterdamse kunstenaar Erik Jutten richt voor KOP namelijk 24 slaapmodules in, waar bezoekers tegen een vergoeding van 25 euro een nacht kunnen doorbrengen. Je krijgt voor dat geld ‘s avonds ook een diner en ‘s ochtends een ontbijt. Er worden 2 slaapplaatsen weggegeven via de website van KOP, ben je daar niet bij dat kun je ook een slaapplaats reserveren.

Het AEKI-huis de hele maand september op vrijdag tot en met zondag te bezoeken van 11 tot en met 23 uur .

Telendosreünie

Nadat ik in juni heb geschreven over hoe klein de wereld is en het opnieuw ontmoeten van Kitty en Vincent op Telendos, zijn zij gisteren bij ons op bezoek geweest.

Om onze wederzijdse herinneringen aan Telendos luister bij te zetten zijn wij natuurlijk naar de Griek geweest. Wij bleken wederom veel meer met elkaar gemeen te hebben dan alleen Telendos, wat het extra gezellig maakte. Zo zijn we allen dol op kinderen, vooral als ze goed bereid zijn, het enige verschil is dat wij ons vlees rood eten en zij medium. Al bij al een leuke avond en voor herhaling vatbaar.

Geen belg Sonder Mobiel (© 11:15)

Samsung heeft onderzoek gedaan naar het mobiel belgedrag van onze zuiderburen en wat blijkt; een Belg en zijn GSM is een twee-eenheid. Maar liefst 45 procent van onze zuiderburen neemt zijn GSM mee naar het toilet. Veertig procent neemt zijn GSM mee in bad, en 4 procent neemt zelfs op tijdens de seks.
Driekwart van de ondervraagden verlaat de woning nooit zonder hun mobieltje en 62 procent voelt zich niet gerust wanneer ze hun GSM toch vergeten. Ruim 90 procent wil ook op vakantie bereikbaar zijn.
Maar liefst 86 procent beantwoord een gsm-oproep tijdens een maaltijd thuis. Bijna 70 procent neemt op tijdens een etentje bij vrienden of familie en zelfs 21 procent tijdens een romantisch diner met de partner.

Nu begrijp ik waarom je bij Belgen altijd zulke vreemde geluiden hoort op de achtergrond tijdens een telefoongesprek. Ik had de indruk gekregen dat Belgen zich altijd aan zee of bij een waterval in de Belgische Ardennen bevonden, nu blijkt dat ze dan gewoon op het toilet zitten.
Voortaan toch een wat minder smakelijk idee als je bedenkt dat de GSM op tafel naast het bord van de buurman/-vrouw net nog in het toilet heeft gelegen.

Koken met kittens (© 8:33)

In Buffalo (VS) weet men wel wat lekker eten is, vorig weekend zijn daar 5 kittens in een recept beland, ze zaten al in de bakpan samen met varkenskoteletten en hete olie.
De eigenaar van het appartement waar dit lugubere maaltje werd bereid was even weg uit de keuken, toen een van de gasten besloot het gerecht af te maken met de kittens.

De kittens waren 6 a 7 weken oud en hebben het culinaire avontuur overleefd, ze zitten nu in een dierenopvang centrum. Hun huid is wel verbrand, maar verwacht wordt dat ze het wel halen.
De kok moet voorkomen en wordt dierenmishandeling ten laste gelegd.

Vrede met Pino (© 12:57)

Het is niet op alle gebieden haat en nijd in het Midden Oosten. De kinderen hebben de toekomst en er is alles aan gelegen om die het anders te laten doen (moeten Bin Laden en consorten natuurlijk niet al te sterke genen hebben en kinderen krijgen).

Zo hebben de Sesame Workshop en een groep Jordanese, Israelische, en Palestijnse co-production partners samengewerkt om een versie van Sesamstraat te maken die respect en wederzijds begrip moeten kweken bij jonge kinderen in het Midden Oosten.
Er zijn 3 verschillende versies. De Israelische versie, Sippuray Sumsum, waar tolerantie en begrip voor Arabische Israeliers en Arabische buren voorop staan, kent bijvoorbeeld het karakter Mahbub, een grappige, gewone Arabier die samen met Israelische karakers Arabisch leert tellen. Verder is er een Jordanese versie (Hikayat Simsim) en een palestijnse versie (Hikayat Simsim).

De hoofdrollen spelen Noah en Brosh. Noah is 5 jaar oud, heeft een rode vacht met oranje haar en is vrolijk, enthousiast en neemt alles letterlijk. Hij doet voor hij denkt maar bedoelt het altijd goed. Brosh is 7 jaar oud en heeft een oranje vacht met rood haar. Hij is de verantwoordelijkste van de twee. Brosh heeft een stricte dagindeling en verwacht dat anderen zich ook daaraan houden. Verder is hij erg competatief maar onder die buitenkant zit toch een vriendelijk, gevoelig persoon. Brosh maakt graag lijstjes en houdt niet van rommel.
Eigenlijk een soort hebreeuws sprekende Bert en Ernie dus die te lang in de zon hebben gezeten.

Ook in India is Sesamstraat inmiddels gestart onder de naam Gali Gali Sim Sim. De karakters daar (Googly, Chamki, Boombah en Anchoo) proberen de verdeeldheid in het land aan te pakken.

Kijk en beleef 't (© 7:09)

Je hoeft niet naar het Midden Oosten te gaan om kanonnenvlees te worden.
Bij het afvuren van enkele historische kanonnen bij het kasteel van Helmond zijn woensdagmiddag drie personen gewond geraakt.

Tijdens het ontsteken van een van de kanonnen ging het mis. Terwijl kinderen met hun ouders vol verwachting stonden te kijken hoe de vakantiehulp het kanon aan de praat probeerde te krijgen, klapte een kruitbus door nog onbekende oorzaak uit elkaar. Een 49-jarige man uit Alphen aan den Rijn die de kanonnier assisteerde, liep door de explosie snijwonden en brandwonden op aan zijn arm. Een 25-jarige vrouw uit Deurne en een 15-jarige jongen uit Aerdenhout liepen snijwonden op aan hun been en arm.

Het afschieten van de kanonnen op het Kasteelplein gebeurde tijdens een historisch evenement.
Het kasteel maakt reclame met "kijk en beleef 't", wat ze ook echt waarmaken. Het kasteel biedt ook nog demonstraties door ruige ridders, ik moet er niet aan denken wat daar allemaal fout bij kan gaan.
Misschien kan het kasteel voortaan voor de kanon-demonstraties beter iemand van Hezbollah inhuren, die weten wel hoe ze een oud kanon aan de praat moeten krijgen.

Filmrecensie The White Massai

Filmrecensie door Michael Koukos

Genre: Drama, Romantiek
Speelduur: 128 minuten
Premiere: 09-03-2006
Regisseur: Hermine Huntgeburth
Cast: Nina Hoss - Carola Jacky Ido - Lemalian Katja Flint - Elisabeth Antonio Prester - Pater Bernardo- Janek Rieke - Stefan


Overjarige blonde breezer Carola is met haar vriend, en balletje eerste klas, op doorreis in Kenia.
Op de laatste avonsd ontmoet zij de uit de droog zand gestampte Lemalian en wordt zoals te verwachten viel meteen verliefd op hem.
Carola vertikt het om terug haar Zwitserleven te hervatten en Stephan kan alleen naar huis.

Er volgt een korte zoektocht naar de zwarte held en na wat adviezen van Elisabeth,een andere blanke vrouw, vindt zij hem in zijn dorp terug. Volgens Elisabeth is aanraken voor Masai erg moeilijk maar deze dekhengst heeft er van meet af aan weing problemen mee. Hij laat het Mabel/Viezeloes typetje meteen alle hoeken van zijn hut zien en meteen daarna volgt een low budget huwelijkssceremonie.
Praten doen Masai ook blijkbaar niet vaak dus gelukkig geen poldermodelmistoestanden en zware dialogen, het is neuken of meppen.

Hoewel het een waar gebeurd verhaal betreft laat de geloofwaardigheid van de film hier en daar toch te wensen over, een aantal voorbeelden:
-zij is binnen de kortste keren de taal machtig en ook hij heeft blijkbaar in het Rimboedorp een snelcursus Duits en Engels kunnen volgen.
-de acteurs die de zwarte rollen vertolken staan bol van de anabole steroiden wat niet echt schering en inslag lijkt in de pampa.

Wel reeel is dat dit extreme multicultiexperment gedoemd is te mislukken.
Carola komt op het lumineuze idee om op dit paradijselijke stukje zand een winkel te openen. Zij slaat de haalbaarheidsanalyze gemakshalve over en wat blijkt; zolang iedereen er proletarisch kan shoppen is het een groot succes, maar daarna...

Heel dramatisch is het allemaal echter niet want de Masai schijnen allemaal constant in het hier en het nu te leven. Eckhart Tolle zal er dus niet 1 boek kunnen slijten maar vermits iedereen er toch op oneindig krediet koopt zal hij daar niet rouwig om zijn.
Op zich een redelijk verdienstelijke film door de prachtige beelden en het leedvermaak opwekkende verhaal, aan de andere kant mist de filmversie de humor van het boek en ontbreekt het aan diepgang.

Na regen komt garantie (© 7:41)

Een "goed weer garantie" klinkt te mooi voor woorden, ook met regen kun je een geweldige vakantie hebben en stel dat je daarna je geld terugkrijgt vanwege de garantie, dan ga je daarna lekker nog een weekje naar de zon, reden waarom maar weinig bedrijven zich aan zo'n risicovolle garantie wagen.

In Rusland was Alyona Gabitova een vakantie beloofd met een constante temperatuur van 28 graden en zon op een camping in een Russisch natuurpark. Helaas regende het aan een stuk door en spoelde Alyona in bikini van de camping af, waarbij haar zelf geblondeerde haar groen kleurde.
Alyona liet het hier niet bij zitten en ging blauw van de kou naar de rechtbank, niet om de camping aan te klagen maar de weermannen voor hun foutieve voorspelling. Zij wil dat de Russische Peter Timofeeff (met snor) haar reiskosten terugbetaalt. De rechter moet nog beslissen in deze.

Voor wie absolute zekerheid wil; er zijn bedrijven in Nederland die een "goed weer garantie" geven:
Camping Molenvelden in Zandoerle (inderdaad in zo'n plaats kun je je voorstellen dat er anders niemand komt): Als je, vanwege het slechte weer, eerder vertrekt, krijg je bij Molenvelden de dagen terug welke je niet gekampeerd hebt.
De Paasheuvelgroep Vakantiecentra: Als je vakantie definitief verregent, kun je aanspraak maken op de goed weer garantie. Als het weer de spelbreker is, kun je in zonniger tijden gewoon terugkomen.

Een selfmade zondagskind (© 16:44)

Het is slecht gesteld met de vrijheid van meningsuiting in het Koninkrijk der Nederlanden.
Moesten eerst 2 mensen in Nederland die van dat recht gebruik maakten dit met hun leven bekopen, nu is het weer raak op Curacao; zakenman Jacob Gelt Dekker is niet meer welkom op Curaçao “op grond van de mening die hij heeft geuit". Tegelijkertijd willen de politieke partijen dat Gelt Dekker als "persona non grata" wordt verklaard.
Dood wensen ze hem niet dat gaat hij namelijk toch al, hij heeft kanker en al heeft hij deze ziekte al een aantal keer overleefd, het keert steeds terug en hij weet niet hoe lang hij nog te leven heeft. Dit heeft hem nooit belet te leven alsof hij de incarnatie van Metuzalem is, zoals hij zelf zegt "niemand komt levend uit het leven". De gedachte dat hij nog maar kort heeft is nooit van invloed geweest op wat hij nog wil.

Alhoewel Jacob Gelt Dekker al jaar in jaar uit voor zijn mening uitkomt in een column in de Caribische editie van het AD, is de regering op Curacao nu gevallen (niet letterlijk deze keer) over een stukje op Luchtvaartnieuws.nl.
Dat is hoogst opmerkelijk want ook Anthony Godett en vele anderen zijn reeds beledigd door de heer Gelt Dekker. Van Godett heeft hij eens gezegd dat het een volksman is die de lagere school niet eens heeft afgemaakt en niet kan lezen en schrijven. Buiten het feit dat mij deze laatste opmerking nou helemaal niet vreemd in de oren klinkt, vind ik daarnaast dat iedereen recht heeft zijn mening te geven.

De politici willen niet dat Gelt Dekker op wat voor wijze dan ook wordt betrokken bij de komst van de nieuwe minister van Koninkrijksrelaties Atzo Nicolaï. De opvolger van de afgetreden minister Alexander Pechtold brengt binnenkort een kennismakingsbezoek aan de Nederlandse Antillen. De Nederlandse vertegenwoordiger van de Nederlandse Antillen vragen ze voortaan geen bijeenkomsten meer te organiseren in een van de locaties van Gelt Dekker op het eiland.

Jacob Gelt DekkerJacob Gelt Dekker werd geboren in 1948 in Oterleek, nabij Alkmaar. Hij ging op zijn twaalfde al op zichzelf wonen. Na de HBS studeerde hij tandheelkunde in Amsterdam. In 1973 begon hij een particuliere praktijk op de Keizersgracht, waar hij toen al implantaten plaatste en jetsetpatiënten uit de hele wereld ontving. In 1976 kreeg hij een leverziekte, vervolgens schildklierkanker. Na intensieve behandelingen hervatte hij in 1981 zijn werk als tandarts. Maar het ondernemerschap lag hem beter. Met zijn compagnon John Padget begon hij de One hour Super Photoshops en de autoverhuurketen Budget Rent a Car. In 2001 werd hij opnieuw ernstig ziek. Maar ondanks de huidkanker die nu geconstateerd werd, nam hij de renovatie van honderd oude huisjes in de achterstandswijk Otrobanda te Willemstad ter hand. Hij vestigde er het vijfsterrenhotel Kura Hulanda en bouwde een museum voor de slavernijgeschiedenis, een congrescentrum en een wetenschappelijk instituut. Sinds kort is daar nog de Lodge Kura Hulanda en Beach Club bijgekomen.
Dekker financiert verder via zijn stichting Jade (van Jacob Dekker) ook elders nog hulpprojecten.

Alhoewel er vaak, uit verschillende hoek, kritiek is op Gelt Dekker, denk ik dat deze kritiek vaak op jaloezie is gestoeld. Ik heb hem een aantal keer, eenzijdig, ontmoet doordat hij toevallig besprekingen had aan de tafel naast de onze. Hij komt op mij over als een rustig, vriendelijk en integer persoon. In diverse interviews heeft hij aangegeven dat hij minachting heeft voor mensen die overdreven consumeren en naar eigen zeggen is hij zelf bevrijd van idealen en consumentisme. Over de hele wereld besteedt hij zijn geld aan diverse projecten om mensen te helpen. Helaas is Gelt dekker waarschijnlijk een van de vele personen in de geschiedenis die pas gewaardeerd worden na de dood. Dan zullen er wel straten, gebouwen etc. naar hem vernoemd worden op Curacao, waarbij de politici natuurlijk staan te dringen om deze te openen.

De wet van Rommel (© 7:25)

Bacterien groeien snel en explosief, toch is er iets op de aardbol wat nog sneller groeit en dat is troep en rommel. Troep en rommel heeft geen speciale voedingsbodem nodig, het vermeerdert zich spontaan in elke biotoop zonder water of voedsel.
Bij ons thuis zijn er wel enige groeiverschillen te zien, de grootste groei is te zien in laden en kasten. Je doet een lade opgeruimd dicht en binnen een maand gaat die niet meer open van de rommel. Op zich moet je dan constateren dat de spullen in die lade ofwel gegroeid zijn ofwel zich hebben vermeerderd. Meestal hebben ze zich dan vermeerderd, vreemde is wel dat er ook zaken zijn die oplossen, gewoon verdwijnen. Wij hebben dit laatste per definitie altijd met belangrijke spullen, zoals paspoort, rijbewijs, etc.

Gelukkig komt bovenstaande in de beste families voor, zelfs de NASA heeft er last van; de originele beeldopnamen van de eerste maanlanding zijn zoek. Ze probeeren de tapes van 20 juli 1969 al ruim een jaar te vinden, maar zonder succes. Op de tapes staat onder meer de wandeling van Neil Armstrong op de maan. Ook zijn beroemde uitspraak "een kleine stap voor de mens, een gigantische sprong voor de mensheid" is te horen.
NASA bezit kopieën van het verdwenen materiaal. Die bestaan onder meer uit opnamen van oude televisie-uitzendingen, die echter van slechtere kwaliteit zijn dan de originele banden. In totaal is NASA zevenhonderd dozen met materiaal van de verscheidene Apollo-missies kwijt, dat is dus nogal wat.

Lokroep der natuur (© 11:55)

In tegenstelling tot wat altijd wordt gedacht, is het helemaal niet gezond in de natuur.
Kenden we al natuursex, wat vaak wordt uitgeoefend door mensen die zaken doen die het daglicht niet kunnen verdragen, nu zijn er in Engeland ook natuurterroristen gesignaleerd.
Onder ander in het Lake District in Cumbria zijn groepen terroristen gezien die oefenden voor hun dwaze terreurplannen.
Let op, ze zijn alleen gesignaleerd, het is namelijk erg moeilijk mensen te arresteren die net doen alsof ze aan een gezellig kampeeruitje bezig zijn. Het is tenslotte heel normaal dat een groep vrienden in legerkleding dag en nacht aan het trainen is in de natuur, zonder alcohol of varken aan het spit.

Het is wachten tot de eerste natuurterroristen zich zullen stationeren in het Noorderplassen gebied, er zitten al vogels van allerlei pluimage, zoals de Grauwe Gans, Grote Zilverreiger, Fuut, Ooievaar en Lepelaar, binnenkort komen daar dus de Hezbollelaar, de Gesluierde Gans en de Ladenarend bij. Tegen die tijd hoop ik dat er bij de Noorderplassen een flinke vogelgriep uit zal breken.

Einde van de zomer (© 7:02)

Na weken en maanden barbequen, uit en thuis, was het dit weekend voor het eerst weer duidelijk dat wij in nederland wonen en niet in een of ander (sub) tropisch land. Wat te doen als je dan je schoonouders op bezoek krijgt? het enige andere alernatief; gourmetten.
Yadid en Mozes hadden hun vrienden gevonden en waren niet weg te slaan, bij met name Michael's vader.

De winter kan beginnen ( © 6:41)

De heren hebben een paar fleece dekentjes's gekregen en zijn hier helemaal gek op, de winter kan wat hen betreft beginnen.

De Geisha-telefoniste (© 14:42)

Je hebt eenzaamheid en eenzaamheid, in Japan zijn sommige mannen wel erg eenzaam nu het beroep van Geisha bijna is uitgestorven.
Een Japanner uit Hiroshima had daarvoor een bevredigende oplossing gevonden, hij belde gewoon ieder eenzaam moment met de inlichtingendienst. Nu was hij erg vaak eenzaam want hij belde tussen maart en juli 37.760 keer om "de vriendelijke stemmen van de telefonistes te horen". Het ging echt alleen om horen want praten deed hij zelf niet.

De eenzame Jap kwam op dit lumineuze idee toen hij de dienst een keer belde met een klacht. "Die telefoniste was zo aardig dat ik bleef bellen om hun stemmen te horen", aldus de man.
Helaas zijn de telefonistes net erg stressbestendig in Japan; maar liefst 100 van hen hadden daarna psychologische hulp nodig.

Politiebericht ( © 12:36)

Natuurorganisaties Stinapa en Stichting Turtle Conservation Bonaire (STCB) doen een dringende oproep aan iedereen die meer informatie kan verschaffen over de verdwijning van een schildpad gisterochtend bij Boka Onima.
Het vermoeden bestaat dat Stoffel en haar nageslacht zijn gevangen voor consumptieve doeleinden.

Het gaat om een vrouwelijke Stoffel die in alle vroegte op het strand eieren aan het leggen was en daarna is verdwenen.
De milieupolitie op Bonaire was vanzelfsprekend niet zo vroeg op de been, zij kregen het vermoeden doordat er op het strand wel schildpadsporen gevonden zijn die uit zee kwamen, maar geen sporen van een terugkeer. Ook zijn er overduidelijk sporen van een nest, maar de eieren ontbreken. Het vangen van schildpadden is verboden op Bonaire omdat het een bedreigde diersoort betreft.

Stoffel de Schildpad zei altijd "Ik voel me appullug", deze zegt waarschijnlijk niets meer en ligt misschien al op een fraaie schotel met appel er omheen.

Voor de liefhebbers hier een recept voor schildpadsoep met pistachenoten eiergelei:
Bereidingstijd:
20-30 minuten
Ingredienten: -2 eierdooiers -20 pistachenoten (fijngehakt) -4 eetlepels room -1 mespuntje zout -scheutje olie -1 blik schildpadsoep of 1 verse in kleine stukjes gehakt -1 flinke scheut sherry
Hulpmiddelen: -enkele vormpjes
Voorbereiding:
-meng de eierdooiers met de fijngehakte pistachenoten en de room, laat 10 min intrekken en zeef dit dan -kruid de room met een beetje zout -vul de met boter ingesmeerde vormpjes met het mengsel en laat deze stollen in heet water
Bereidingswijze:
-maak de schildpadsoep/echte schildpad warm in de pan -breng op smaak met sherry
Serveertips:
Vul de kommen met de soep en serveer met de in plakjes gesneden eiergelei

Zo druk, zo lekker, zo goedkoop (© 7:28)

Het wordt nog eens wat met Almere; in ieder geval op culinair gebied want de restaurants rijzen als paddestoelen uit de grond.
Ik probeer graag eens wat nieuws uit, terwijl Michael liever naar bestaande, goede, restaurants gaat om niet voor onaangename verrassingen te komen te staan.

Gisteravond wilde Michael naar de Griek maar ik vond dat nu wel weer eens even genoeg. Ik mocht kiezen en ben gek op chinees, dus togen wij naar Almere Stad (normaal gaan wij naar Parkwijk, die is goed maar ja, ik wilde eens wat anders). Nu bleek er in heel Almere Stad (tenminste in het centrum) geen enkele chinees meer te bestaan, die zijn allemaal naar China vertrokken en hebben daar nu een booming business.

Dus sta je daar op de Grote Markt tussen allemaal "hippe" tenten waarvan je van de meeste al weet dat het niets is. Zo waar was daar weer een nieuw restaurant verschenen, wat er ogenschijnlijk heel leuk uitzag; "Zo blauw" (website is er nog niet maar binnenkort wel).
Het bleek een mediterraans restaurant te zijn, het terras met mosaictafeltjes zag er in ieder geval al zo uit. Binnen was het ook leuk ingericht alleen kwam het lawaai je bij de deur al begroeten. Het was ook al druk en al leek het een hippe bedoening het publiek was dat zeker niet.

Er was nog net een tafeltje bij het raam beschikbaar en nadat wij onze jassen uittrokken konden die gelijk weer aan, vanwege de koude wind die aan alle kanten door het hippe, mediterraanse nepraam kwam getrokken. De kaarten werden gebracht en wij konden nog net boven het lawaai uit (van de akoestiek waardoor het leek of alle stemmen door een microfoon klonken en vanwege de te harde punkachtige muziek die de, zeer jonge, barman uit zijn priveverzameling had meegenomen) onze bestelling aan de serveerster doorgeven.

Hierop werd er een blik (a la grootmoeders voorraadbus) met rechtopstaand bestek met zwarte servetten op tafel gezet. Na niet al te lange tijd kwam ons eten (pizza Calzone met 4 soorten kaas en Rucola) en dat zag er goed uit. Ook met de rode wijn waren ze zeer royaal. Het eten hoefden wij niet te kauwen, door de dreun van de bass werd dit vanzelf tussen onze kaken heen en weer bewogen.
En, dat moet gezegd, het smaakte voortreffelijk. Ook de andere gerechten die wij er zagen en de saladebar zagen er geweldig uit. Van de rekening word je helemaal blij, de bedragen stammen nog uit lang vervlogen tijden.

Michael vond het ook heel erg lekker en wilde zeker nog eens terug. Dit terwijl hij er alles aan gedaan had om te zorgen dat ik nooit meer iets nieuws uit zou willen proberen. Zo heeft hij er voor gezorgd dat wij erg ver weg moesten parkeren en overal mensen met sproeiers op de daken laten zetten zodat ik zowel op de heen- als terugweg tot op mijn hemd nat was. Waarna de subtiele uitspraak van Michael: "Het eten was dan wel lekker, maar bij Wallie had je gezegd dag, zat je een tel later droog in de auto en was je nog 2 tellen later lekker droog en warm thuis geweest".

Handbagage ( © 12:25)

Op een of andere manier ben ik altijd erg gehecht aan mijn handbagage als ik vlieg. Ik heb over het algemeen erg veel bij mij, ten eerste omdat er veel spullen zijn die ik altijd en overal ter wereld bij mij wil hebben (en als ruimbagage bestaat de mogelijkheid dat het kwijtraakt) en ten tweede omdat ik altijd bang ben mijzelf te vervelen (en daarmee tevens mijn medepassagiers).
Ik ben dus erg blij dat ik nu niet hoef te vliegen, vooral niet naar Londen.

Met de verscherpte veiligheidsmaatregelen mag er nog slechts het volgende mee in de cabine in Engeland:
Pocket-size wallets and pocket-size purses plus contents, travel documents essential for the journey, prescription medicines and medical items sufficient and essential for the flight, except in liquid form unless verified as authentic, spectacles and sunglasses, without cases, contact lens holders, without bottles of solution, For those travelling with an infant: baby food, milk (the contents of each bottle must be tasted by the accompanying passenger) and sanitary items sufficient and essential for the flight, female sanitary items sufficient and essential for the flight, if unboxed, tissues (unboxed) and/or handkerchiefs, keys (but no electrical key fobs).

En dit neem ik altijd (minimaal) mee aan handbagage:
Grote portemonnee vol troep, reisbescheiden, paspoort, rijbewijs, leesboek, leerboek, schrijfblok, diverse pennen, dagboek, teddybeer, paracetamol en andere "mocht het nodig zijn" medicijnen, mobiele telefoon, fototoestel, deodorant, make-up, zonnebril, papieren zakdoekjes, cd speler, cd's, tijdschriften., sleutels, haarlak, kam, borstel, handcreme.

Schutkleur (© 7:24)

Toen ik het shirt laatst kocht kwam het dessin mij erg bekend voor. Nu ik het gisteren aanhad en Michael mij niet zag, toen ik thuis aan tafel zat, begreep ik waarom.

Black Magic Woman festival (© 10:46)

Op 4, 5 en 6 augustus is weer het Black Magic Woman festival gehouden. Helaas was het te ver om er persoonijk naar toe te gaan want was in hotel Torarica in Paramaribo.
Anders dan de naam doet vermoeden was iedereen welkom en ook was er geen zwarte magie in de letterlijke betekenis van het woord voor zover ik gehoord heb.
Het festival is 10 jaar geleden in Nederland begonnen en in de loop der jaren in verschillende landen gehouden.

Het thema dit jaar was "liefde en erotiek", wat door vrouwelijke kunstenaars werd uitgebeeld. Er waren dichtsters, er was muziek, dans, acts en een debat over het thema.

Volgend jaar is het weer in Suriname dus kunnen we nu vast gaan sparen voor de tickets.

Geen domme blondjes en veel humor (© 8:37)

Je moet er van houden, van Engelse humor, ik ben er in ieder geval gek op.
Op BBC Prime is er elke avond een mix te zien van de beste series van de BBC. Zelf vind ik 3 Non Blondes echt geweldig.

In 3 Non Blondes gaan drie zwarte vrouwen; Ninia Benjamin, Tameka Empson and Jocelyn Jee Esien de straat op en echt niemand is veilig voor hen. Het is een soort "verborgen camera" programma maar dan veel leuker. Het beste is dat ze echt stoicijns in hun rol blijven onder alle omstandigheden.
Een speelt bijvoorbeeld een maagd die overal advies in gaat winnen, zoals bij de klantenservice van een groot warenhuis, een ander praat alleen in rijmende raps wat een oud vrouwtje van een buurtwinkeltje helemaal gek maakt, een politie-agente die aan iedereen de weg vraagt, etc.

Wij hadden de TV al bijna het raam uitgegooid omdat er toch nooit iets leuks is en wij nooit kijken, maar nu ik dit allemaal herontdekt heb mag hij van mij nog even blijven.

Hollen of stilstaan (© 12:42)

Als je pas je rijbewijs hebt wil je je nog wel eens vergissen in de pedalen.
Toen ik net het felbegeerde papiertje had en mijn eerste auto (overigens ook een Toyota) had ik er ook nog wel eens last van, dit resulteerde in een aanrijding met de groene stofzuiger op een BP-benzinestation. Ik schaamde mij natuurlijk dood en de stofzuiger was van zodanige afmeting dat ik onmogelijk kon zeggen dat ik hem niet gezien had.

Ook ouderen hebben wel eens last van dit soort vergissingen (ik zal er dus binnenkort ook wel weer last van krijgen).
Een 66-jarige automobiliste (eigenlijk ook weer niet zo oud) uit Hoogerheide trapte gistermiddag per ongeluk op het gaspedaal terwijl ze, naar eigen zeggen, van plan was te remmen. Dit gebeurde toen zij moest inparkeren. Waarschijnlijk wilde ze nogal hard remmen (en dus gaf ze flink gas) want de auto schoot door de bosjes van het parkeerterrein en kwam terecht op een anderhalve meter lager gelegen voetpad.
Daar raakte de vrouw met haar auto eerst een lichtmast waarna hij met een nog grotere klap tot stilstand kwam tegen een andere auto en een bewegwijzeringspaal. De bestuurster hield aan het ongeval een hoofdwond over. Een 8-jarig meisje dat ook in de auto zat, raakte eveneens gewond. Beide slachtoffers zijn overgebracht naar het ziekenhuis.

Spaanse macho's en chinezen met stress ( © 7:46)

Was Gran Canaria altijd het homoparadijs bij uitstek, nu kunnen ze beter een nieuw onderkomen zoeken. En niet alleen zij maar alle toeristen. Sinds enige tijd wordt Gran Canaria geteisterd door lokale knokploegen die het voornamelijk op toeristen hebben voorzien. Een Nederlander en Engelsman zijn al zwaar mishandeld en een Zweed heeft het zelfs met de dood moeten bekopen. Er wordt gewaarschuwd niet meer alleen 's nachts de straat op te gaan.

De oorzaak is vast gelegen in teveel stress en opgekropte frustratie van de Spaanse macho's.
In China hebben ze daar een eenvoudige oplossing voor gevonden; gestreste Chinezen kunnen sinds kort hun frustraties botvieren in een nieuw café in de stad Nanjing. Al hun opgekropte woede kunnen de klanten uitleven op het personeel, dat zij naar wens in elkaar kunnen slaan, schoppen of stompen.
De barmedewerkers hebben speciale gevechtskleding aan en zijn getraind om de agressie op te kunnen vangen. Macho's hadden we natuurlijk niet verwacht in China, dat klopt want de meeste bezoekers zijn vrouwen die in de dienstverlening werken. Op speciaal verzoek kan het barmedewerker zich uitdossen als degene die de klant te lijf wil gaan, dus bijvoorbeeld als haar baas, echtgenoot of andere ergerniswekkende persoon.
Ook is er psychologische hulp aanwezig voor wie liever praat dan slaat.

Feesten voor het goede doel (© 7:24)

Zaterdag was weer de jaarlijkse Beachparty van de Stichting Dare2share in de Republiek te Bloemendaal. Alle DJ's werkten belangeloos mee, waardoor de opbrengst volledig ten gunste komt aan de kanjerketting van de Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker. De kanjerketting is een beloningssyteem voor kinderen met kanker. Bij de diagnose krijgt het kind een koord met kralen die zijn/haar naam vormen. Vervolgens vormt het met unieke kanjerkralen zijn eigen persoonlijke ketting. Iedere kraal is verbonden aan een bepaalde behandeling, onderzoek of gebeurtenis, zoals een chemokuur, ziekenhuisopname, beenmergpunctie, een superdag of een rotdag. De kralen helpen bij de voorlichting en begeleiding, het helpt de kinderen door hun lange behandelingstraject.

Voor dit feesten voor het goede doel hadden wij nog wat vrienden weten te strikken; Edwin en Elena en Mark en Nicole. Voor het feest togen wij naar Edwin en Elena voor eerst nog een lekkere barbeque, Mark en Nicole zouden later naar Bloemendaal komen.
Het weer zat mee, tijden de bbq was het zelfs heet en toen Edwin dan toch een trui wilde meenemen ging dat dan ook onder hoongelach. Nu was de bbq in Haarlem op een steenworp afstand van Bloemendaal, maar het leek of wij een andere klimaatzone waren binnengegaan, waardoor wij allemaal jaloers naar de trui keken.
Gelukkig was het binnen te doen en was het daar zo warm dat het later buiten heerlijk toeven was, zoiets als een sauna-effect.

De DJ's die bijdroegen aan dit bijzondere feest waren DJ Jean, Brian S, Victor Coral en Ricky Rivaro, geen kleine jongens dus. Alhoewel DJ Jean wel steeds kleiner lijkt te worden, maar dit kan ook wel komen doordat zijn zonnebril steeds groter wordt.
Ricky Rivaro was vorig jaar ook al van de partij en is nu ambassadeur van Dare2share, geen slechte keus want zijn muziek was weer geweldig.

Kortom een leuk feest en nog voor het goede doel ook, wat wil een mens nog meer op een gewone zaterdagavond.

Hondenloempia (© 11:38)

Ook in China hebben ze te maken met een plaag; hondsdolheid.
In China zijn er geen regels die huisdieren beschermen, dit komt doordat men anders niet de echte authentieke Baby Pangang kan maken waar een van de belangrijkste ingredienten hond is.

Nu moeten een half miljoen honden worden afgemaakt vanwege hondsdolheid, die dus voor geen enkel recept meer gebruikt kunnen worden.
Vorige maand zijn er ook al 50.000 honden afgemaakt, de hondenbezitters moesten hun hond zelf laten afmaken of anders overdragen aan de politie. Sommige eigenaars sloegen hun honden zelf dood of hingen ze op, terwijl anderen ze lieten elektrocuteren.
Sambal bij?

De 7 plagen van Almere (© 16:33)

Hebben we in Almere nu nog niet genoeg plagen gehad? Dagenlang sneeuwde het pluisjes terwijl we hittegolf na hittegolf hadden. Nu blijkt er weer de eikenprocessierups aangetroffen.

De eikenprocessierups is de larve van een nachtvlinder. Het is een behaarde rups die in de maanden mei, juni en juli in het zuiden van Nederland op eikenbomen voorkomt. Het richtinggevoel van de rupsen is dus ook niet meer wat het geweest is.
De rupsen gaan groepsgewijs (in processie) op zoek naar voedsel (eikenbladen).
De brandharen van de eikenprocessierups zijn de veroorzakers van overlast. Nadat iemand in contact is geweest met de brandharen kunnen gezondheidsklachten ontstaan, zoals jeuk, huiduitslag en irritatie aan ogen of luchtwegen.

Gelukkig neemt Almere geen halve maatregelen en zijn er inmiddels deskundigen met branders in de weer om de rupsen weg te schroeien.

De duivel lust geen komijnpitten (© 16:19)

De duivel heeft het druk in Brussel, of eigenlijk binnenkort niet meer. Er schijnen daar tal van maatregelen genomen te worden om van hem (of is het haar?) af te komen. De afgelopen twee jaar zijn er in Brussel al vier mensen omgekomen bij duivelsuitdrijvingen.

Deze week was het weer raak in Sint-Joost-ten-Node en heeft zich mogelijk een nieuw geval van exorcisme voorgedaan. Een 31-jarige vrouw is in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht nadat ze enkele liters water met olie en komijnpitten had opgedronken (is dat zo gevaarlijk dan?). Ze wilde zich zo van haar demonen bevrijden. De vrouw kampte al lange tijd met psychologische problemen (dat verbaast mij nou niets).
Haar broer, die bij de feiten aanwezig was, werd ondervraagd, maar is intussen al vrijgelaten. De vrouw is aan de betere hand, lichamelijk gezien dan.

Ik hou trouwens ook niet van komijn.