Wo ist die Flöte?

Duitsers houden van verzamelen; fietsen, kuilen en wat bleek in Bad Bentheim? Ook van fluiten. Het gevolg was minder erg dan onze oma's die het zonder fiets moesten stellen, maar toch deed dit beeld van een fluitspelend meisje zonder fluit enigszins triest aan.

Een andere hobby bleek de zeepkistenrace te zijn. Iets wat wij vroeger ook wel konden waarderen. (hoe heette het ook alweer? Fiets 'm d'r in? etc.).
Hier waren het alleen jonge kinderen die getooid met stoere helm de berg af moesten dalen in een meer of minder goede constructie. Vreemd was dat er nauwelijks publiek was en ook niet gemeten werd hoe snel de kinderen gingen. Geen competitie in Duitsland?



Het bleek dus maar om oefenen te gaan, de andere dag was de zeepkistenrace een evenement waarvoor het hele dorp uitliep, compleet met omroep, ambulance en prijzen.
Muziek was er niet, "wo ist die Flöte" stond er naast en keek er naar.

Dubbele feestdag voor pedofielenpartij

Het is vandaag dubbel feest voor de partij Naastenliefde, Vrijheid en Diversiteit (NVD). Vandaag wordt de partij officieel opgericht en teven is het de 3VO landelijke Straatspeeldag waarin in diverse straten niet autogereden mag worden en de straten het domein van spelletjes spelende kinderen zullen zijn.
Dat kan toch geen toeval zijn?

Het is dus de vraag of er veel pedofielen bij de oprichting van hun partij aanwezig zullen zijn, volgens mij spelen die veel liever spelletjes met kinderen.

Geen jota

Toyota schijnt het Japanse woord voor "daar klopt geen jota van" te zijn.
Tenminste dat geldt dan toch voor de Toyota Corolla. Heeft dit type volgens garagebedrijf Zonneveld last van snel slijtende banden, volgens Toyota zelf hebben nu ook nog een miljoen Toyota Corolla's en Priussen last van een afbrekend stuur.

De mijne is net een paar maanden voor die types gebouwd, maar ik ga mij toch afvragen waarom de auto zo slecht was uitgelijnd? misschien toch iets mis met de stuurinrichting?

filmrecensie The five people you meet in Heaven.

Vanaf vandaag zal Michael Koukos, filmkenner bij uitstek, regelmatig een recensie geven over een film die hem opgevallen is. Geniet ervan en laat even weten wat jij zelf van de film vond.
Deze eerste keer bespreekt Michael de film "The five people you meet in Heaven":

Dit is een verfilming van het gelijknamige boek van Mitchell David Albom.

Het verhaal begint wanneer de 83 jaar oude ietwat verbitterde onderhoudsmonteur Eddie (Jon Voight) door een een ongeval om het leven komt terwijl hij het leven van een meisje wil redden. Hij wordt geconfronteerd met 5 personen die hem in de hemel opwachten. Zij hebben de opdracht gekregen om hem de zin van zijn afgelopen leven bij te brengen.
Het is een zeer aangrijpend verhaal dat niet echt voor iedereen geschikt is.
Wie van flitsende actie of grappen en grollen houdt is hier aan het verkeerde adres.

Zoals te verwacht wordt regelmatig de gevoelige snaar geraakt maar toch blijft er door de grote variatie van de personnages voldoende vaart in de film zitten. Niet voor niets is het decor grotendeels een kermis waar je als kijker in een soort rollercoaster van emoties doorheen wordt gevoerd.
Het is een verhaal van hoop, opoffering en liefde dat zijn weerga niet kent.

Ook de liefhebbers van mystiek op dit blog zullen deze film naar waarde weten te schatten.
Een heleboel mystieke elementen (niet adepten noemen het waarschijnlijk cliché`s) komen aan bod.
Daar waar "Staya Erusa" totaal de mist in gaat door de koele, onbezielde opsomming van feiten en "What the Bleep" qua informatie teveel aan de oppervlakte blijft, vormt dit verhaal een prachtige inleiding tot de basisprincipes van de mystiek. De sfeer van innerlijke rust en zekerheid is 3 uur lang latent aanwezig.

De acteerprestaties zijn ijzersterk, de beelden zijn prachtig alleen de dialogen vond ik af en toe wat aan de magere kant maar dat kan het overall beeld niet echt schaden.
Deze voor de TV geschreven miniserie duurt ongeveer 3 uur en wat mij betreft had het verhaal eeuwig mogen doorgaan.

Prettig in de omgang

Drie dagen lijken kort maar in Bad Bentheim zijn vrienden en vooral vijanden zo gemaakt.
Het leukste was Mary, een geestelijk gehandicapte vrouw van 71 jaar, die was zo intens gelukkig om een paar dagen met een begeleidster weg te zijn. Je kon honderduit met haar praten, waarbij haar favoriete onderwerpen Baantjer en haar nieuw aangeschafte cadeautjes waren.

Er waren erg veel Nederlanders in het hotel en dan vooral van het soort zwaan kleef aan. Nu moet ik daar helemaal niets van hebben, maar ik zal ze altijd wel vriendelijk groeten, zolang ze ons verder met rust laten. Een groepje van die kleefzwanen kwamen wij overal tegen en altijd waren ze even enthousiast. Tot ik de onvergeeflijke fout maakte om ze niet te zien en dit niet eens expres (helaas). Wij liepen een cafeetje binnen en diep in gedachten verzonken (ben ik wel vaker) zag ik dat het er erg druk was en ik liep dus direct weer naar buiten. Michael was erg verbaasd, hij zei "zag je die mensen niet die al stoelen voor ons aanschoven en naar je zwaaiden?" Nee dus! Ook al had ik voor hun neus gestaan, ik had ze niet gezien, echt niet.

Het was het kleefgroepje geweest en ook zij geloofden niet dat ik ze per ongeluk niet gezien had. Dat gaf daarna grappige taferelen, ze bleven daarna iedere keer als zij mij zagen heel erg boos naar mij kijken. Dit terwijl ik ze echt niet had gezien. Zo komen misverstanden de wereld in, ik voelde mij alleen niet geroepen om die op te lossen.

Een depressie boven Zwitserland

In Zwitserland is alles keurig, netjes en volgens de regels. Zo niet dan verbergen ze het.
Dit dwangmatig netheidssyndroom omvat nu ook al zoiets natuurlijks als zwangerschap.
Stond Helga van Leur doodgemoedereerd, hoogzwanger, het weer aan te kondigen op de tv, in Zwitserland vindt men nu ook zwangerschap al iets om achter de coulissen te plaatsen.

De blonde weervrouw Jeannette Eggenschwiler hangt ontslag boven haar 8 maanden zwangere buik omdat men het daar aanstootgevend vindt dat zij hoogzwanger het weer op televisie presenteert. Zij krijgt zelfs persoonlijke dreigementen naar haar hoofd geslingerd die haar pervers noemen.
Zelfs zegt zij dat het gewoon natuurlijk is en is daarom nog niet van plan om op te stappen.

Vreemd, is men in Zwitserland vergeten dat men allemaal uit zo'n buik komt?
Zij is natuurlijk erg ver in haar zwangerschap maar ze zal heus niet voor tv bevallen, zo van wacht even..."puf hijg puf, er ontwikkelt zich een hogedruk gebied in het zuiden".

De Grossies

Nu Duitsland binnenkort heel wat voetballiefhebbers trekt, besloten wij de drukte te ontlopen en nu vast naar onze oosterburen te vertrekken voor een lang weekend Bad Bentheim. Wij hadden daar een hemelvaart arrangement geboekt bij hotel Grossfeld.
Moeilijk te vinden was het zelfs voor mij niet; vanaf de A1 is het 1,5 uur rechtdoor en je komt vanzelf voor het hotel uit. Wat ik nooit geweten heb is dat als je nog verder rechtdoor blijft gaan je via o.a. Hannover en Warschau vanzelf in Moskou uitkomt. Zo eenvoudig zit de wereld dus in elkaar.

Hotel Grossfeld bleek in handen van, de naam zegt het al, de famillie Grossfeld en niet alleen het hotel, ook diverse dependances, kantoren, een cafe, een bakkerij, een wellness centre en een tearoom. Er was geen straat in Bad Bentheim waar geen bord hing met "Grossfeld" in goudkleurige krulletters erop.
Sinds 1858 bleek de familie zo'n beetje heel Bad Bentheim in bezit te hebben. Dit deed ons sterk denken aan onze welbekende heer Bun in Almere, alhoewel die nog wel enige jaren moet werken om zo'n imperium op te bouwen. Het was dus een soort evil grossie.

De familie had het goed voor elkaar, het hotel is een echte aanrader, het eten uitstekend en de arrangementen zeer compleet tot excursies aan toe. Zo hebben wij deelgenomen aan een busexcursie door de omgeving. De gids was een wat oudere duitser, die, heel typisch, het hele leven indeelde in "voor en na de oorlog" er kwam dan ook geen zin uit zijn mond zonder het woord " krieg" er in. Verder was hij, en later bleek het hele dorp, erg gefrustreerd over het feit dat alle villas in Bad Bentheim in het bezit zijn van Nederlanders. Na een bezoekje aan de Burg van Bentheim met een andere gids hadden wij het wel gehad met alle stereotypen en zijn wij dan ook stiekum gevlucht tijdens de rondleiding. Een uur later toen wij bovenop de Burg in een cafeetje met een drankje zaten zagen wij hem en de groep nog naar ons zoeken, ze dachten vast dat wij zoek waren geraakt in een van de kerkers van de Burg.

Meer Bentheim volgt later deze week.

He Hua

Op deze christelijke hoogtijdag besloten wij eens een bezoek te brengen aan de boeddhistische tempel Fo Guang Shan He Hua in Amsterdam. Het is de grootste, in traditioneel chinese paleisstijl gebouwde, tempel in Europa.
Bij de poort werden wij al welkom geheten door een aardig mannetje die ons vol boeddhistisch mededogen stond op te wachten. Wij brachten eerst de nodige offers in de hoofdzaal bij Avalokitesvara, een bodhisattva met duizend handen die haar vermogens om alle levende wezens te redden symboliseren.

Nadat zij ons vriendelijk had toegeknikt (in onze fantasie), gingen wij op zoek naar DE Boeddha, de historische Boeddha; Skayamuni. Veel meer dan een klein exemplaar in een Ikea vitrinekast konden wij niet vinden, terwijl wij toch gelezen hadden dat er een groot exemplaar moest zijn in een aparte zaal. Dus maar aan het mededogende mannetje gevraagd, die lachte vriendelijk en liep met ons naar de inmiddels bekende vitrinekast.
Vasthoudende boeddhisten als wij zijn kwam hij daar niet mee weg en schoorvoetend bekende hij dat beneden de Shakyamuni zaal was. Omdat hij de wacht moest houden bij de poort moest hij aan iemand vragen dit even van hem over te nemen, de vervang wachteres knikte niet begrijpend en wees naar de vitrinekast, daar was Shakyamuni, maar wij waren niet op andere gedachten te brengen.

Beneden was een grote zaal met inderdaad een prachtig beeld van de Boeddha. Naast hem staan 2 pagodeachtige torens met honderden kleine boeddhafiguren, ieder in een verlichte nis.
Onze gids stond erop dat wij nog even wat devotie toonden en braaf vouwden wij onze handen en bogen in nederigheid, dit maakte de Boeddha erg blij (hij bleef maar lachen) en onze gids werd er nog blijer van. Dit maakte dat hij vond dat wij als beloning samen op de foto mochten met Shakyamuni.

Daarna besloten wij dit bijzondere hemelvaart-bezoek af te sluiten bij een van de chinezen aan de overkant, maar deze waren allen zeer devoot en schonken, geheel conform de boeddischtische regel, geen alcohol, derhalve werd het dus maar de Thai waar ze de regels iets minder stringent nemen.

Feestdag

Het is een vrije dag, maar waarvoor ook alweer?

Met Hemelvaart viert de Kerk dat Christus is opgenomen in de goddelijke, niet-aardse werkelijkheid, die Hemel wordt genoemd. Doordat Christus, het hoofd van de Kerk, is verheven, zijn alle leden van zijn Kerk verbonden met de hemelse werkelijkheid.

Cyprije

Grieken zijn aardig, Turken zijn aardig, toch botert het maar niet tussen deze twee volkeren.
Gisteren had dit voor tenminste 1 Griek een fatale afloop: een Griekse en een Turkse straaljager zijn boven de Egeïsche Zee met elkaar in botsing gekomen. Beide militaire toestellen, een Griekse F16 en een Turkse RF-4, zijn neergestort. De toestellen zijn in de zee bij het Griekse eiland Karpathos neergekomen. De Turkse piloot werd door een schip uit zee gevist.
Over het lot van de Griekse piloot is nog niets bekend.

Het is toch erg; ze hielden elkaar zo goed in de gaten dat ze elkaar niet zagen.
Turkije wil bij Europa horen, Griekenland zit er al in en mede daarom moet het nu maar eens over zijn met die haat en nijd. Laten we daarmee beginnen op Cyprus, om iedereen elke dag weer aan vrede te herinneren vind ik dat het omgedoopt moet worden in Cyprije.

En het kan wel, een goed voorbeeld daarvan is te zien in Hoorn. Een Turkse restauranteigenaar heeft daar zijn Turkse restaurant Bosporus omgedoopt in Taverna Cyprus en verkoopt zowel Turks als Grieks eten. Het is een groot succes.

Beren op de weg

Ook heel hongerig en (nog) niet op dieet, is de wilde beer die in Duitsland rondloopt. Het dier schijnt door het dolle heen te zijn en levensgevaarlijk.

Nooit gaan wij naar Duitsland maar....juist nu hadden wij een weekendje Duitsland geboekt! Gelukkig is de beer nu in Beieren, dus als hij niet al te hard loopt zijn wij weer weg voor hij ons als maaltijd kan gebruiken.
Eerst wilden milieufreaks de beer nog pakken om er een zendertje op te plakken en weer los te laten, nu de beer niet zo vriendelijke blijkt maakt het niet meer uit hoe hij gevangen wordt, dood of levend. Hoe zou berenvlees smaken?

Gelukkig zijn er altijd nog mensen die van de nood een deugd maken en al vroeg geanticipeerd hebben op dit nieuws: pension Beer in Beieren.

Vissen-Montignac

In het Birmingham Sea Life centre zijn de piranha's op dieet. De vraatzuchtige vissen kregen last van overgewicht. In de natuur kunnen ze dagen zonder eten maar kunnen ook in no time een heel mens naar binnen werken. In Birmingham kregen ze elke dag eten omdat daar de noodzakelijke vitaminen in worden gestopt. Vanaf nu krijgen de piranha's halve porties en zal gekeken worden of ze een gezonder gewicht krijgen.

Hopelijk is het geen open aquarium want dan zullen de vissen hun dieet ongetwijfeld aanvullen met wat mensenvlees.
Ik vraag mij wel af hoe ze ze dan wegen, nog voor ze op de weegschaal liggen hebben ze alweer een hand naar binnen gewerkt.

Positief nieuws

Dat de berichtgeving over Israël erg eenzijdig is bleek gisteren maar weer; in de Egyptische badplaats Sharm el Sheikh heeft de Palestijnse president Mahmoud Abbas de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni ontmoet en hier is in de media nauwelijks een woord over gerept. Het was het eerste gesprek tussen Israël en de Palestijnen sinds de verkiezingsoverwinning van Hamas in de Palestijnse gebieden omdat Hamas daarvoor weigerde te praten met Israel.

Tijdens de ontmoeting heeft minister Livni aangekondigd dat Israël de Palestijnen economisch wil helpen. Ze is van plan zo'n 10 miljoen euro te storten op de rekeningen van de ziekenhuizen in de Palestijnse gebieden om een humanitaire crisis onder de bevolking te voorkomen.

Misschien is het ook niet spectaculair genoeg om een woord aan te wijden maar ja over vrede is helaas nog niet veel te vermelden en dan vind ik dat kleine positieve zaken toch wel wat aandacht mogen hebben.

Timmerles

Als je een technische school hebt zou je denken dat je dan nooit bedrijven in hoeft te huren om klusjes te laten doen. Het is goedkoop om de leerlingen dit te laten doen, wat tevens een goede les voor ze is.

De leerlingen van de technische school De Richter uit het Belgische Genk zullen zich deze les later nog goed herinneren.
Een groep zwakbegaafde leerlingen van deze school heeft tussen 1997 en 2000 zonder enige bescherming kankerverwekkend asbest moeten verwijderen uit onder meer de gymzaal. Dat meldde vrijdag het Vlaamse dagblad Het Laatste Nieuws.

Asbestverwijdering is in België alleen toegestaan als een gespecialiseerd bedrijf dit doet.
Zeven leraren die indertijd protesteerden tegen de gang van zaken zijn inmiddels allemaal ontslagen. Zij doen in de krant ook hun beklag, evenals een oud-leerling. Deze zegt dat de asbestverwijdering plaatsvond onder het motto timmerles in de praktijk.
De directrice van de school is nog steeds in functie.

In de kreukels

Weinig mensen die tegen een lantaarnpaal rijden kunnen dit nog navertellen. Reden hiervan is dat de paal meestal dwars door de auto ramt en dus ook door de bestuurder.

In Belgie gaan ze hier iets aan doen; kreukelpalen. Kreukelpalen buigen zich bij een aanrijding rond de auto, ze zijnmin of meer flexibel net als de kilometerpaaltjes.
In de Scandinavische landen zeggen ze met de kreukelpalen het aantal doden bij een botsing vrijwel met nul te hebben herleid, maar met zulke alcoholprijzen als daar drinkt er natuurlijk ook niemand, zelfs de bob niet.

De kreukelpalen zullen als eerste tussen Turnhout en de Nederlandse grens komen, zodat de drugskoeriers daar niet meer zo vaak om de palen zullen kreukelen, wat een hoop werkt scheelt voor de ambulances en lijkwagens. Wel zal er meer werk komen voor de brandweer, om die palen van de auto af te zagen.

Ecce homo

Homojongerenblad Expreszo heeft onlangs Daphne Bunskoek uitgeroepen tot homomoeder, Willeke Alberti is daarmee "gedegrageerd" tot ere-homo-oma.
Ik vraag mij af of voor een homomoeder ook moederdag wordt gevierd, in dat geval lijkt het mij wel een gezellige functie.
Minder gezellig is dat het waarschijnlijk een hele klus is om voorvechtster van de homo's te zijn. Er valt nog veel te vechten daar er nog enorm veel gediscrimineerd wordt.

Zoals onlangs op 30 april nog, toen het de Adventskerk in Alphen aan den Rijn een goed idee leek om ds. Lichti (what's in a name, een licht is het in ieder geval niet) uit het Friese Reitsum voor de preek uit te nodigen. De uit de klei getrokken boer stak gelijk van wal door homoseksualiteit gelijk te trekken met incest en seks met dieren.
Ook voor mensen die zich inlaten met euthanasie had hij geen goed woord over. Dit terwijl de kerkgangers al jaren hopen dat Lichti snel euthanasie zal plegen, je kunt niet zeggen dat hij er niet ziek genoeg voor is.

Ook in het Nederlandse leger is men niet vies van homodisciminatie, zo is laatst de naam van de Nederlandse missie naar Uruzgan in Afghanistan 'Unicorn' afgewezen en er 'Taskforce Uruzgan' van gemaakt. Reden: de naam zou door de Angelsaksische medesoldaten met homo's geassocieerd worden en dat wilden de Nederlandse militairen niet.

En zo kunnen we nog wel even doorgaan. En dit terwijl wij allemaal homo's zijn; homo's sapiens.

Zure Limoen

Op Bonaire is sinds gisteravond de website GeenStijl uit de lucht. De site, die donderdag bekendmaakte privé- en werkdocumenten van officier van justitie Ernst Wesselius van Bonaire via het uitwisselingsprogramma LimeWire te hebben achterhaald en uit de privé-gegevens citeerde. Verschillende internetgebruikers op Bonaire kunnen de site niet bereiken. Het is niet duidelijk wie verantwoordelijk is voor deze censuur.

Ernst is bijna met pensioen, al is het ontzettend stom, het is ook wel een beetje sneu voor hem. Zijn reaktie: “Ik heb geen idee hoe dit naar buiten kon komen, ik weet alleen hoe de computer aan en uit moet. Het is verschrikkelijk. Ik heb nog nooit op die computer muziek geruild, ik maak alleen teksten en stuur e-mails.”
In De Telegraaf zegt Wesselius dat hij zich ziek heeft gemeld voor de periode dat het OM onderzoek doet naar de zaak.

De teksten zouden via het muziekprogramma Limewire zijn gevonden. Maar op de computer van Wesselius bleek dat programma niet actief. Het OM gaat nu na of de teksten via diefstal zijn verkregen. Het is hoe dan ook een zure limoen voor de bijna pensionada. Zij kunnen op dat eiland natuurlijk gemakkelijk het IP adres van Geenstijl laten blokkeren, maar dat is ook geen stijl, zij hebben het recht dit soort zaken openbaar te maken, wat je daar van vindt moet ieder voor zich uitmaken, het is belachelijk dat iemand beslist voor een heel eiland dat die site nu niet gezien mag worden.

Murder she wrote

Als je als leraar van gekkigheid niet meer weet wat je je leerlingen moet laten doen kun je ze altijd nog naar huis sturen. Michael Maxwell van de St. Joseph school, te St. Joseph Canada, dacht dat het leuk zou zijn om zijn leerlingen een opstel te laten schrijven over wie ze zouden willen vermoorden en hoe ze dat zouden doen. Het vreemde is dat het een les industriele technologie betrof. Michael zelf heeft zijn excuses gemaakt en gaf aan dat het een vergissing was.

Is het niet zo dat leraren juist een pedagogische opleiding moeten hebben om hun verantwoordelijkheden te leren?
Misschien is het toch meer een perverseling die zich hoopte te verlekkeren aan alle moordverhalen?
Het is niet bekend of de leerlingen de opstellen ook daadwerkelijk hebben geschreven. Ik zou wel eens benieuwd zijn wat mensen van zo'n opstel maken, zo ben ik dan ook wel weer.

Toyota Zonnestraal

Was ik tot nu toe altijd zo tevreden over Toyota, dit vertrouwen heeft vandaag toch een paar flinke deuken opgelopen, gelukkig figuurlijk, maar toch.
Mijn auto moest vandaag voor een grote beurt naar Toyota Zonneveld in Almere, alwaar ik een vervangauto (Yaris) kreeg. Al heb ik jaren geroepen dat elke Toyota, welk model en jaar die ook heeft, echt geweldig is, direct bij de eerste bocht in de Yaris moest ik al die lovende woorden direct weer inslikken. Het leek alsof ik in een vrachtauto zat, zo hoog en zo stug, maar dan een die, als hij ergens over heen rijdt er bovenop blijft hangen, dit vanwege de grootte van de Yaris.
Bovendien stonk de auto naar ongewasen hond, maar dit lag neem ik aan aan mijn voorganger. (vreemd want bij ons in het gebouw woont ook een hond die precies zo stinkt, maar die mensen hebben een VW).

Ik had de garagemedewerker op het hart gedrukt mij vooral te bellen als er dure reparaties gedaan moesten worden (wat eigenlijk onmogelijk zou moeten zijn daar de auto nog een half jaar volledige garantie heeft). Direct na een kwartier ging de telefoon al.....ja hoor Zonnestraal aan de lijn. De 2 spiksplinternieuwe (een half jaar en 16.000 km geleden tenminste) Michelinbanden bleken met spoed aan vervanging toe. Ik kon en kan het NIET geloven! Woest was ik en daarom heb ik diverse mensen aan de lijn gehad en alles nauwkeurig gevraagd, ook toen ik de auto op ging halen maar ze komen allemaal tot dezelfde conclusie: het is mijn schuld.
Ik schijn wel eens tegen een stoep of zo aangereden te zijn (wie merkt nou zoiets??) en daardoor schijnt dus de hele auto uit balans gegaan te zijn, waardoor dus 1 band aan 1 kant volledig doorgesleten was. En het is kennelijk een wet van meden en perzen en garagehouders dat als er 1 voorband vervangen moet worden dit er altijd 2 zijn.
Nou ja, ik heb veel geleerd (dure les al bij al) en de volgende keer ga ik naar Ko.

Zwanenmeer

Ballet is een van de weinige kunstuitingen die mij niet kan bekoren. Nu zou ik daar ook niet uit mijzelf naar toe gaan, ware het niet dat er gisteren een openluchtvoorstelling werd uitgevoerd vlak voor onze deur.

Plotseling klonk er muziek van Tsjaikovski en zagen wij 2 volwassen zwanen dansen met 4 kleine pasgeboren zwaantjes. Het was een wel zeer speciale uitvoering want zwanenkoningin Odette deed de uitvoering op haar zij en had een spoort horrelvleugel. Aan de waterkant stond het publiek haar aan te moedigen toch maar vooral door te gaan maar Odette bracht er steeds minder van terecht. Als een dronken koningin Beatrix kwam zij vast te zitten in het riet. Ook het einde was indrukwekkend, Odette werd niet gered door een prins maar afgevoerd door de dierenambulance.

Een stinkend stukje vlees

Wil je echt kosher eten dan kun je dat in israel gerust doen, met zoveel kashrut inspecteurs zit je altijd goed. Dat is tenminste wat iedereen altijd dacht. Helaas ook de inspecteurs zijn niet vies van een beetje niet-kosher geld.

Aharon Rabinowitz, 56, was een slachthuis inspecteur van het opperrabbinaat en was verantwoordelijk voor inspectie van geimporteerd kosher vlees. De baan kan eervol zijn, maar wordt niet goed betaald en met alleen wat gratis kosher vlees werden de kinderen van Aharon niet groot. Dit bracht hem ertoe om kosher-certificaten van het rabbinaat te stelen en deze voor 10.000 dollar per stuk te verkopen aan vleesimporteurs zodat zij hun niet-koshere vlees als kosher konden verkopen op de Israelische markt.

Je hoeft niet bezorgd te zijn als je pas nog in Israel een kosher stukje vlees hebt gegeten, Aharan heeft de certificaten al zo'n 10 jaar geleden verkocht maar is nu pas veroordeeld tot 6 maanden Israel binnen.

Mozes en Yadid take 1090

Vandaag hebben wij weer een bezoekje gebracht aan Mozes en Yadid. Ze zijn ontzettend gegroeid, vooral Yadid is heel groot.
Hun tante stond op het punt te gaan bevallen, dat hebben wij helaas niet meegemaakt omdat dit nog wel 2 dagen kon duren.
Dit was ons laatste bezoek, eind juni gaan wij de broertjes halen en dan zullen ze definitief bij ons wonen.

Miss Wheelchair

Sommige mensen zijn wel erg inventief als het op geld verdienen aankomt.
Laura Lee Medley, een vrouw in een rolstoel uit Los Angeles, deed er alles aan om het leven van haar en haar invalide medemensen zo aangenaam mogelijk te maken. Zij diende tal van klachten in over alle rolstoelonvriendelijke plaatsen in haar woonplaats en omgeving. Verder eiste zij diverse schadevergoedingen voor allerlei, naar bleek verzonnen, verwondingen die zij door alle rolstoelonvriendelijkheid opliep.

Toen de politie haar op kwam pakken voor oplichting voltrok er zich een Lourdesmirakel: mevrouw Medley kon niet alleen uit haar rolstoel opstaan maar bleek ook nog eens een hardloopster te zijn.

Humeur verpestend nieuws

Alhoewel ik niet snel met mijn mond vol tanden sta, heeft de Belgische schutter ook mij bijna het zwijgen opgelegd. Ik ben echt sprakeloos als ik ik mijzelf bedenk hoe gemakkelijk iemand met een zieke geest zijn daden tot uitvoer kan brengen. Dat is altijd al zo, maar ergens hoop je nog dat ieder mens een stukje gezond verstand en menselijks in zich heeft dat hem weerhoudt tot onmenselijke daden.

De neef van de neergeschoten Turkse vrouw in Antwerpen, de imam Nourredine Taouil, roept op tot kalmte" "met geweld los je geen problemen op". Daar heeft hij gelijk in. Op 26 mei zal een stille tocht door Antwerpen worden gehouden.
Helaas vrees ik dat ook dat niet zal helpen om zieke geesten tot inkeer te brengen.

Curacao in Zaltbommel

Zaltbommel is bekend van de filemeldingen: de Waalbrug bij Zaltbommel Rijksweg 2 voerde altijd de file-top-10 aan, totdat in de jaren '90 een geheel nieuwe brug geopend is, de Martinus Nijhoffbrug. Ook hebben er enige bekende Nederlanders gewoond: Buys Ballot, Maarten van Rossum en de broertjes Philips. Ondanks de files hebben ze zelfs nog hoog bezoek gekregen: Sint Nicolaas in 2002, Karl Marx en Franz Liszt.

Gisteren hadden ze heel gewoon bezoek, toen was ik er. Een feit wat zonder de genezen Tom Tom niet had plaatsgevonden.
Zaltbommel ziet er alleraardigst uit maar ik had er een ander doel. Ik had namelijk een bespreking met iemand van de Nieuwe uitgeverij over het Curacao Magazine waar ik een stukje voor geschreven heb (het stukje "dagdromen").
Het Curacao Magazine is vandaag voor het eerst uitgegeven en is een online glossy magazine. Je kunt je er gratis voor inschrijven.

Muggenleed

Kun je in de winter niet door de autoruit kijken door al het zout en modder dat opspat, deze tijd van het jaar is het uitzicht nog slechter omdat de hele voorruit volgeplakt zit met muggen en insecten. Natuurlijk is dit vooral in de polder zo. Dus toen ik gisteravond uit Nijmegen kwam leek het vooral op de brug vanaf de A27 zo te zijn dat het hele insectenkorps massaal een zelfmoordaanslag op mijn ruit ondernam. Welk geloof zou de muggen hiertoe aanzetten? Wordt hen ook zoveel muggenmaagden beloofd in de muggenhemel?

Gelukkig zijn ze meestal met een druk op de sproeiknop en ruitenwisser gemakkelijk weg te vegen zonder noemenswaardige gevolgen. Tot natuurlijk, midden op de brug, plotseling mijn ruitenwissers een schrapend en piepend geluid lieten horen....de sproeivloeistof was op. Ook meerdere malen hard op de sproeiknop drukken mocht niet baten, leeg is leeg.
Je wilt niet weten hoe snel het zicht dan vermindert, dus toch maar "even" bij de Shell gestopt.

Daar aangekomen leek er wel een overval te zijn gepleegd, zo leeg was het. Ook het schap met sproeivloeistof was akelig leeg, dus toen maar de enige fles wintervloeistof gekocht. Na (natuurlijk) een hele tijd hengelen onder de motorkap naar het hendeltje om de klep omhoog te krijgen ontstond het volgende probleem: de dop ging niet van de fles, echt met geen mogelijkheid. Na een tijd proberen, vloeken en tieren toch maar op hangende pootjes naar binnen gegaan voor hulp. Helaas zat daar alleen een vrouw die het ook niet kon enwas er verder geen enkele klant, zelfs na een half uur niet. Dus zijn wij maar met scharen en messen de fles te lijf gegaan. Pas na een half uur was de fles open en zaten wij allebei onder de ruitenspray. Gelukkig bleef er nog net genoeg over om mugvrij naar huis te kunnen.
Maar het is toch belachelijk dat ze die flessen zo dichtmaken?

25 jaar Pac-Man

En er was nog een jarige, het spel Pac-Man. Ook een mannetje dat zijn uiterlijk nooit verandert. Het gele mannetje kreeg van fabrikant Namco geen weekendje weg en hoefde ook niet incognito.
Pac-Man komt uit de jaren 80 en is de enige legale bolletjesslikker.

50 jaar Balkie

Balkenende heeft afgelopen weekeinde Abraham gezien en heeft dit, met zijn vrouw en dochtertje, in Oostende gevierd, incognito. Het gezin logeerde in het Thermae Palace Hotel.
Eindelijk is Balkies uiterlijk in overeenstemming met zijn leeftijd dus hoeft er niemand meer over te zeuren.
Wel ben ik erg nieuwsgierig wat dat "incognito" inhield, helaas is dit niet bekend.

80s

Op 3 FM is het de hele week 80s week. Heerlijk die muziek. Wat mij nog steeds vreemd in de oren klinkt is dat als men het over de 80s heeft, praat alsof het over een lang vervlogen tijdperk gaat. Het zal ongetwijfeld aan mij liggen maar voor mij lijkt die periode als de dag van gisteren en de muziek klinkt alsof het gisteren nieuw uitkwam.

Het blijkt ook aan mij te liggen want het is toch allemaal alweer ruim 20 jaar geleden. Er zijn mensen geboren toen die nu zelf al vader of moeder zijn.
In ieder geval vond ik het een mooie tijd. Een tijd waarin echt vernieuwende dingen gebeurden en nieuwe muziek ontstond. Blijkbaar spreekt die muziek ook nu nog veel mensen aan, zelfs mensen die toen niet eens geboren waren.
Als ik terug kijk naar foto's uit die tijd moet ik wel toegeven dat het inderdaad lang geleden is en wij er wel heel raar (en jong!) uitzagen allemaal.
Eigenlijk is de enige groep die de tand des tijds goed heeft doorstaan U2, maar ook Bon Jovi en enkele anderen hebben het overleefd.
Maar wat waren groepen als The Cure, Duran Duran, Alphaville enDepeche Mode ook goed!

Was het toen echt allemaal zo goed? Er was ook veel ellende die tijd, denk alleen maar aan Tsjernobyl. Ook waren er veel bijzondere nieuwsfeiten zoals de val van de Muur.
Natuurlijk heeft elk tijdperk bijzondere dingen goed en slecht. Het is misschien meer de sfeer die hoort bij de jeugd dan de sfeer van de 80s.
Toch blijft bij mij het gevoel hangen dat de 80s veel meer karakter hadden dan de 90s.

Egberts zonder bijbel

Gisteren was Douwe bij ons, de man met de bijbel.
Wij ontmoetten Douwe vorig jaar op Telendos. Ik had voor een opdracht, die ik de week direct na de vakantie af moest hebben, een bijbel nodig. Ik had al in het plaatselijke kerkje gezocht en in het hotel, maar alle bijbels waren alleen verkrijgbaar in, voor mij, onbegrijpbaar Grieks.

Nu zagen wij in de taverne van Yiannis al 2 jaar een stille man zitten met een boek en een baard, volgens ons kon dit niet anders zijn dan een priester (ja, hoe bevooroordeeld kun je zijn over iemands uiterlijk). Michael besloot dus om hem te vragen om een bijbel. De man moest daar erg om lachen, hij was namelijk voormalig reisbureau-eigenaar en had nog nooit een bijbel meegenomen op vakantie, tot deze keer. Heel toevallig had hij een of andere bijzondere editie gekregen en die meegenomen naar Telendos voor als al zijn andere boeken uit zouden zijn.
En gisteren was Douwe dus bij ons op bezoek, zonder bijbel.

Voetballeed

Als een ding mij niet interesseert is het wel sport en dan in het bijzonder voetbal.
Natuurlijk vind ook ik het leuk als Oranje wint op internationale duels. Tevens was er altijd Edgar Davids die het leuk maakte om naar te kijken, alleen al om te speculeren over wat voor kapsel hij nu weer zou hebben en welke monstrueuze bril hij op zou hebben. Ook zijn gedrag maakte het tenminste nog een beetje spectaculair.
Een andere reden dat hij mij altijd opviel is dat ik jaren geleden eens een scriptie over Winti heb gemaakt en bij het vooronderzoek daarvoor op een videoband stuitte met een interview met Edgar Davids over Winti. Winti en spiritualiteit bleken een heel belangrijk deel van zijn leven te vormen. iets wat ik helemaal niet had verwacht van zo'n pitbull.

In ieder geval wordt het voetbal nu weer saaier dan saai want het is nu defintitief bekend dat Edgar Davids in ieder geval niet meedoet. Reden daarvan weet ik niet en ik heb er ook geen verstand van. Ik kan alleen maar blij zijn dat mijn vriendje ook niet zo'n voetbalfan is en wij hier in huis dus niet perse hoeven te kijken.

Helma voor al uw feesten en partijen

Fatsoenrakkers van Groen Links staan altijd vooraan als het om wereldverbeteren gaat. Geen gelegenheid laten zij voorbij gaan om medeburgers op de vingers te tikken. Omdat zij zo goed weten hoe het allemaal zou moeten zijn op de wereld geven zij zelf, vanzelfsprekend, het goede voorbeeld en wonen zij niet in een villa, rijden zij geen auto en al helemaal niet met alcohol op.
Het Gooi staat bekend om het niet zo nauw nemen met welke leer dan ook, meestal onder het motto dat zij zo rijk zijn dus zich nergens aan hoeven te houden daar zij toch genoeg bealsting betalen.

Dit niet zo nauw nemen met de leer geldt in Blaricum zelfs voor de burgemeester, Helma Ton (GROEN LINKS). Zij was, afgelopen donderdag, in beschonken toestand op weg naar een raadsvergadering toen zij tijdens een alcoholcontrole tegen de lamp liep. De blaastest toonde aan dat zij te veel had gedronken. Hierop moest Ton mee naar het politiebureau voor de gebruikelijke tweede test. Zij kreeg volgens woordvoerder van de gemeente Blaricum Gert-Jan van Baal een rijontzegging van een uur en een boete wegens rijden onder invloed.
Helma was zo geschrokken dat zij maar niet meer naar de raadsvergadering ging (zij had geen zin om waggelend door het dorp te moeten lopen) In de vergadering werd gezegd dat Ton door ziekte afwezig was.

Helma's zwakke verklaring luidde:
"Wat mij betreft is dit een keer nooit weer. Ik heb mij voorgenomen niet meer te zullen drinken als ik in functie ben, en dat is voor een burgemeester 24 uur per dag. Misschien nog eens op vakantie. Ik krijg wat heet een ´transactievoorstel´ en mocht na een uur weer autorijden. Niet dat ik dat wilde. Ik was erg geschrokken."
(opgelet dus voor de mensen met dezelfde vakantiebestemming als deze Gooise dame).

Gelukkig hoeft Helma voor Therapie haar villa niet te verlaten De internetsite http://www.alcoholdebaas.nl/, die mensen helpt bij hun drankprobleem, blijkt erg succesvol te zijn.
Helma legt zich in Blaricum met name toe op openbare veiligheid, rampenbestrijding, politie, brandweer en voorlichting.

Broertje

Na lang beraad hebben wij besloten het broertje van Yadid (de Sphynx die in juni gaat komen) ook te nemen. Zij naam wordt Mozes.
Mozes is helemaal links op de foto te zien en Yadid ernaast. Yadid is erg gegroeid en de grootste van het nest.
Lief he?!

Vriendelijk Kort Lijk

Belgen staan bekend als een vriendelijk volk. In Kortrijk zijn zelfs de parkeerwachters vriendelijk.

Sinds vanochtend worden in Kortrijk beeldjes van zwarte katten geplaatst bij auto's die verkeerd geparkeerd staan. Het gaat om een actie van het stadsbestuur.
De katten hebben een symbolische betekenis, zegt schepen van Mobiliteit Guy Leleu. "Zwarte katten brengen ongeluk, foutparkeerders ook, vooral in de buurt van scholen."
Het gaat om een bewustwordingscampagne. De autobestuurders krijgen dus geen boete, alleen een beeldje van een zwarte kat. Dat mogen ze mee naar huis nemen om hen te herinneren aan de verkeersregels.
De beeldjes wegen zo'n zeven kilo.

Het is nog maar de vraag wat erger is, een boete of een beeldje. Wie weet wat een ongeluk dat beest een foutparkeerder nog brengt. Eerst een zwarte kat en dan een dodelijk ongeval, in het minst erge geval alleen een hernia, want 7 kilo in je handtas is toch even iets anders dan een licht geel briefje.
Het stadsbestuur was slechts kort rijk, maar binnenkort hebben we een kort lijk.